Św. Hieronim - biografia, życiorys

Święty Hieronim zapisał się na kartach historii przede wszystkim tym, że przetłumaczył Pismo Święte z języka hebrajskiego na łacinę. Dzieło to, znane jako Wulgata jest jednym z najważniejszych tekstów religijnych Kościoła katolickiego.

Hieronim urodził się prawdopodobnie w 331 roku w Strydonie. Jego rodzice byli chrześcijanami, lecz on sam został ochrzczony dopiero jako dojrzały mężczyzna. W tym czasie podróżował do Rzymu, aby tam pobierać nauki, wtedy zaczął też uczyć się języka greckiego.

Po pobycie w Rzymie wyruszył dalej – w stronę Galii, gdzie zamieszkał nad brzegiem Renu. Tam zapewne rozpoczął zgłębianie teologii. Około 373 roku wyruszył w kolejną podróż do Tracji, Azji Mniejszej i północnej Syrii. Najdłużej zatrzymał się w Antiochii, gdzie wielu z jego towarzyszy zmarło, a on sam zapadał na liczne choroby. Podczas jednej z nich doznał wizji, w której otrzymał nakaz zajęcia się literaturą religijną. Wtedy zajął się więc czytaniem i rozważaniem Pisma Świętego.

Hieronim zapragnął także żyć w ascezie. W tym celu udał się na pustynię, gdzie miał czas na zajmowanie się pracą literacką i naukową. Tam zapewne poznał też Żyda, który uczył go języka hebrajskiego.

Po powrocie do Antiochii w końcówce lat siedemdziesiątych IV w. n.e. przyjął święcenia kapłańskie. Postawił jednak warunek, że uczyni to jedynie, jeśli nadal będzie mógł wieść ascetyczny tryb życia. Podróżował potem do Konstantynopola, gdzie nadal studiował Pismo Święte. Potem wrócił jednak do Rzymu, gdzie szybko stał się jednym z zaufanych doradców papieża.

W tym czasie podjął się zadania ujednolicenia tekstu Pisma Świętego. Wcześniejsze tłumaczenia opierały się na tzw. Septuagincie. Hieronim jednak zdecydował, że oprze się na greckim Nowym Testamencie i hebrajskim Starym Testamencie. Tłumaczenie autorstwa Hieronima – Wulgata – to największe dzieło jego życia.

Niestety po śmierci papieża Damazego i utracie jego wsparcia Hieronim, w wyniku oskarżeń o niemoralne kontakty z jedną z kobiet, musiał opuścić piastowane w Rzymie stanowisko.

Wrócił więc do Antiochii, a następnie odbył pielgrzymkę po Ziemi Świętej, po czym osiadł wraz z towarzyszami i towarzyszkami w Egipcie, gdzie wszyscy postanowili wieść ascetyczny żywot. W roku 388 Hieronim powrócił jednak do Ziemi Świętej i resztę swojego życia spędził w okolicach Betlejem. Święty nie zaprzestał tu swojej pracy. Nadal tworzył dzieła poświęcone tematyce religijnej, napisał komentarze do Pisma Świętego oraz traktat polemiczny, w którym krytykował pelagianizm. Z tego powodu w 416 roku klasztor, w którym przebywał został napadnięty i spalony, a mieszkające w nim mniszki i diakon zabici.
Hieronim schronił się w pobliskiej fortecy.

Święty zmarł niedaleko Betlejem w 420 roku. Jego szczątki początkowo znajdowały się w Betlejem. Później zostały przeniesione do Rzymu.

W VII wieku został ogłoszony jednym z tzw. „doktorów Kościoła”. Został kanonizowany w XVIII wieku.

Hieronim przedstawiany jest w sztuce jako pustelnik lub kardynał. Jego atrybuty to krzyż, czaszka, księga, lew lub biała gołębica.