Dawid i Goliat - streszczenie, interpretacja opowieści biblijnej

Historia walki Dawida z Goliatem znajduje się w starotestamentowej Pierwszej Księdze Samuela (1 Sm 17). Jest to opowieść o przewadze rozumu nad siłą fizyczną i o tym, że nie warto lekceważyć swego przeciwnika. Goliat był uzbrojonym po zęby olbrzymich rozmiarów doświadczonym wojownikiem, a Dawid młodym chłopcem trudniącym się pasterstwem. Ale dzięki sprytowi, odwadze i wierze w pomoc Boga, dokonał niemożliwego.

Izraelici, na których czele stał Saul, i Filistyni przygotowywali się do walki - pierwsi rozbili obóz w Dolinie Terebintu, natomiast drudzy między Soko i Azeką. Izraelici zajęli jedno zbocze góry, a Filistyni drugie - dzieliła ich tylko dolina. 

Jednym z żołnierzy filistyńskich był pochodzący z Gat wojownik o imieniu Goliat, który charakteryzował się niezwykłym wzrostem ponad sześciu łokci (około 3 m). Był tak pewny, że nikt nie zdoła go pokonać, że zaproponował Izraelczykom układ - aby wybrali swojego jednego żołnierza i jeśli zdoła on pokonać olbrzyma, to Filistyni będą ich niewolnikami, a jeśli nie, to stanie się na odwrót. 

Dawid był pasterzem z Betlejem, synem człowieka o imieniu Jesse i miał siedmiu braci. To jego trzej bracia byli żołnierzami, którzy ruszyli z Saulem na Filistynami. Pewnego dnia ojciec przykazał Dawidowi zanieść na pole bitwy braciom jedzenie. Dotarł na miejsce, gdy wojska szykowały się do walki, a Goliat przedstawiał swe warunki i zły, że urąga on wojsku Bożemu, zaproponował Saulowi, że stanie do walki z olbrzymem. Saul nie wierzył, że niedoświadczony chłopiec może pokonać silnego i doświadczonego wojownika. 

Dawid chcąc udowodnić swe męstwo, opowiedział wodzowi o swych walkach z dzikimi bestiami w obronie owiec. Wierzył, że dopomoże mu Bóg. Saul zgodził się, by młodzian stanął przeciw Filistynowi. Uzbrojony jedynie w kij, procę i pięć kamieni z rzeki. Goliat nie docenił Dawida - ze względu na młody wiek, piękną twarz i rude włosy uznał go za niegodnego przeciwnika. Gdy Filistyn urągając wciąż pasterzowi zbliżył się dostatecznie, Dawid wystrzelił z procy jeden z kamieni i trafił śmiertelnie Goliata w czoło, a następnie jego własnym mieczem odrąbał mu głowę. 

Izraelici długo ścigali uciekające w popłochu wojska przeciwnika, w drodze powrotnej złupiwszy ich obóz. Dawid zaś głowę pokonanego Goliata zaniósł do Jerozolimy.