Eliasz - życiorys, proroctwa, cuda

Dzieje proroka Eliasza znaleźć można w Starym Testamencie - Pierwszej Księdze Królewskiej oraz Drugiej Księdze Królewskiej (1 Kr 17 - 21; 2 Kr 1 - 2,12).

Jego historia zaczyna się od objawienia królowi Achabowi proroctwa suszy, po czym Eliasz udał się do Sarapety, gdzie zamieszkał u pewnej wdowy, a następnie wskrzesił jej syna. Gdy zaczął się trzeci rok suszy Eliasz uświadamia Achabowi, że z jego winy cierpi lud Izraela, ponieważ odwrócił się do Boga za namową swej żony Izebel i zaczął hołdować Baalowi. Aby rozstrzygnąć spór o prawdziwość jednego Boga nad drugim, zarządził całopalenie ofiar z cielców, które miało odbyć się na Górze Karmel.

Baal nie odpowiedział na wezwania swych proroków podczas składanej mu ofiary. Eliasz natomiast przygotował ołtarz, który trzykrotnie oblał wodą i modlił się do Boga. I wtedy dokonał się cud - ogień zesłany przez Boga z nieba pochłonął nie tylko drwa, kamieni i muł, ale i całą wodę. Tak prorok udowodnił, że Pan Izraela jest jedynym i prawdziwym. Po tym zdarzeniu klęska suszy ustąpiła. 

Eliasz w kolejnym proroctwie ostrzega Achaba przed nadciągającą ulewą. Izebel za zgładzenie jej proroków pragnęła śmierci Eliasza. Po namaszczeniu nowych królów i proroka Elizeusza, Eliasz przepowiada Achabowi i jego żonie śmierć, którą w gniewie ześle na nich Pan, ale ponieważ przestraszony Achab ukorzył się przed Bogiem, ten darował mu życie, za to zemsta miała dosięgnąć jego syna.  

Dalsza historia ukazuje proroka urywajacego się. Następnie pojawia się wieszcząc zbuntowanemu przeciw Bogu synowi Achaba - Ochozjaszowi - śmierć. Kolejno Eliasz uczynił swym uczniem proroka Elizeusza, z którym wędrował razem do Bethel i Jerycha. Nim Eliasz odszedł dokonały się jeszcze dwa cuda. Rozdzielił wody Jordanu uderzając o nie zwiniętym płaszczem tak, że mogli przejść po suchym lądzie. Podczas dalszej drogi pojawił się ognisty wóz z ognistymi końmi, który zabrał Eliasza i uniósł go do samego nieba. W ten sposób Elizeusz widział go po raz ostatni.