Św. Dominik Savio - życiorys, patronat

Dominik Savio jest najmłodszym kanonizowanym przez Kościół świętym - umarł w wieku niespełna 15 lat. 

Urodził się 2 kwietnia 1842 roku w wiosce Rivia di Cheri w Piemoncie. Jego ojciec był rzemieślnikiem, a matka krawcową. 

Kiedy w wieku 7 lat przystępował do sakramentu pierwszej Komunii św., wpisał sobie do książeczki do nabożeństwa postanowienia: „1) Będę się często spowiadał, a do Komunii Świętej przystępował, ilekroć pozwoli mi na to spowiednik; 2) Moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maria; 3) Śmierć - tak, ale nie za grzechy”. 

W 1854 roku spotkał na swej drodze św. Jana Bosco, który od razu przyjął Dominika do swojego Oratorium w Turynie. Od tego czasu Jan Bosco stał się nauczycielem i mentorem chłopca. Między opiekunem i podopiecznym nawiązała się szczególna więź. Dominik wcześnie zrozumiał, że na ziemi nie ma nic innego niż praca dla dusz. W liście do swego przyjaciela napisał: „Tu, na ziemi świętość polega na tym, by aby stale być radosnym i wiernie wypełniać nasze obowiązki”.

Jako gorliwy czciciel Niepokalanego Serca Marii założył Towarzystwo Niepokalanego Poczęcia i napisał też dla niego piękny regulamin. W ten sposób wywarł wpływ na oratorium. To za jego sprawą powstało Towarzystwo Salezjańskie.

Gdy zachorował, pojechał do swoich rodziców, gdzie zmarł 9 czerwca 1857 roku. Beatyfikowano go w 1950 roku, a po czterech latach od tej daty doczekał się chwały świętych. Pius XI powiedział o nim: „Mały święty, ale gigant ducha”.

Święty Dominik Savio jest patronem ministrantów i młodzieży. W kalendarzu liturgicznym jego święto przypada 9 marca. W ikonografii ukazuje się go z lilią albo krzyżem w dłoni. Niekiedy stoi przed statuą Matki Bożej. Przedstawia się go czasem z aniołem.