Św. Mateusz Apostoł (Ewangelista) - życiorys, patronat

Mateusz Ewangelista należał do grona dwunastu Apostołów. Ewangelia św. Marka nazywa go „Lewi, syn Alfeusza” z Kafarnaum. 

Jezus powołał go na swego ucznia, gdy Mateusz pełnił funkcję celnika. Nim poszedł za Jezusem i został Apostołem, Ewangelista wydał ucztę, na którą zostali zaproszeni grzesznicy i celnicy.

Według najstarszej tradycji Mateuszowi przypisywane jest autorstwo pierwszej Ewangelii, która napisana została dla Żydów w języku aramejskim, argumentującej, że Jezus to oczekiwany przez nich Mesjasz. W Nim spełniły się wszystkie proroctwa.

Według poświadczenia Klemensa Arkadyjskiego Mateusz do roku 42 przebywał w Jerozolimie i tam nauczał, a później wyruszył do Etiopii, gdzie zmarł śmiercią męczeńską. Niektóre podania  mówią o tym, że apostołował w kraju Partów i w Persji. Relikwie Świętego miały być przewiezione w X wieku ze Wschodu do Salerno znajdującego się niedaleko Neapolu. 

Mateusz Ewangelista to patron diecezji i miasta Salerno oraz alkoholików, pracowników kantorów, księgowych, celników, urzędników podatkowych. W kalendarzu liturgicznym dniem Świętego jest 21 września.

W ikonografii ukazywany w postaci młodzieńca, później – zwłaszcza w sztuce bizantyjskiej – jako stary mężczyzna z siwymi włosami. Od czasów średniowiecza w sztuce zachodniej dominuje jego obraz jako silnie zbudowanego, brodatego mężczyzny w średnim wieku. Niekiedy ubrany w tradycyjną długą, białą suknię apostolską i tunikę. Czasem przedstawiany w postawie siedzącej, gdy pisze, a przy nim stoi wtedy anioł przekazujący natchnienie. Atrybutami Świętego są księga i pióro, postać uskrzydlonego młodzieńca, miecz lub halabarda, sakwa z pieniędzmi u stóp, torba podróżna.