Judaizm - święta. Opis najważniejszych świąt dla wyznawców judaizmu

Pesach (Pascha) -najważniejsze spośród wszystkich świąt judaistycznych. Trwa ono aż siedem dni. Oznacza ono dokładnie „przejście”. Obchodzone jest wiosną. Jest pamiątką po wyjściu narodu izraelskiego z Egiptu - domu niewoli. Pascha rozpoczyna się od wieczerzy sederowej. Jest ona upamiętnieniem wieczerzy spożywanej przez rodzinę w Świątyni Jerozolimskiej, kiedy to spożywano baranka ofiarnego. Wieczerza ma swoje rytuały, między innymi czytanie Hagad, najmłodszy uczestnik kolacji pyta głowę rodziny (najstarszego) o coś związanego z tym świętem. Je się zwykle macę i śpiewa Halalę - tradycyjne żydowskie hymny. Potrawy goszczące na stole to: udziec, jajka. Nie wolno tego dnia w domu mieć chleba zrobionego na zakwasie. Podobnie jak w szabat, trzeba także powstrzymywać się od pracy.

Chag Hamacot - zwane Świętem Przaśników. Chronologicznie jest świętem rozpoczynającym się zaraz po Pesach. Święcono wtedy żniwa i plony w wielkiej świątyni. Szczególnie różne są wtedy potrawy podawane na świątecznym stole. Jedzenie musi być koszerne pod każdym względem. Jest zakaz spożywania fasoli, grochu, rzeczy ciężkostrawnych, mąki. Preferuje się wtedy warzywa, owoce, jarzyny, orzechy. Odczytuje się wtedy „Haftorę”.

Szawout - zwany także Świętem Tygodni lub Pięćdziesiątnicą. Zwyczajowo obchodzone jest w maju (w pięćdziesiąt dni po Pesach). Święci się wtedy plony. Same święto przypomina Izraelitom o nadaniu im pierwszego świętego tekstu - Tory. Synagogi zdobione są zielonym kolorem. Tego dnia preferuje się potrawy mleczne. W czasie tradycyjnej mszy odczytuje się dziesięć przykazań.

Sukkot - Święto Namiotów (zwane też Świętem Szałasów). W Polsce nadano mu nazwę Święta Kuczek. Upamiętnia drogę Żydów do Ziemi Obiecanej i mieszkanie ich na pustyni pod namiotami. Jednocześnie kończy ono święta rolnicze. Zakończeniem Sukkot jest Simchat Tora (czyli Radość Tory), rozpoczęciem jest „Jom Tow”. Środkowe dni Sukktou nazywane są „Chol ha-Moed”. Co ciekawe, posiłki spożywane tego dnia, powinny odbywać się w szałasach. W synagogach odczytuje się fragmenty Tory mówiące o nadziei przyjścia Zbawiciela. 

Rosz Haszana - zwane też Świętem Trąbek lub po prostu Nowym Rokiem. Rozpoczyna się ono w miesiącu Nisan (współcześnie mówi się o miesiącu Tiszri). Wedle tradycji tego dnia Bóg decyduje, co kogo spotka w nadchodzącym roku. Rosz Haszana jest pamiątką stworzenia świata i jako święto jest jego rocznicą. W czasie uroczystej i bardzo odświętnej mszy, słychać grę na rogu kozła („szofar”). Żydzi wykonują wtedy rachunek sumienia. Tego dnia spożywa się wyłącznie słodkie potrawy, aby to był dobry rok. Odmawia się modlitwę „Niech będzie Twoją wolą obdarzyć nas dobrym i słodkim rokiem”. W ciągu drugiego dnia obowiązkiem jest zjedzenie świeżego owocu (najczęściej jest to granat). Rosz Haszana to święto radości. 

Jom Kippur - zwany Dniem Pojednania. Słowo „kippur” od „kappara” oznacza dokładnie „przebaczenie”. Święto zaczyna się na dziesięć dni wcześniej, dość rygorystycznym postem o charakterze pokuty i rachunku sumienia. Przeprasza się za swoje złe czyny i wybacza innym. Odwiedza się cmentarze i groby zmarłych bliskich. Nakazane jest także wykąpanie się w mykwie. Następuje recytacja wielu modlitwa z prośbą o przebaczenie oraz zapalenie świecy - tak samo jak w czasie szabatu. Żydzi chodzą ubrani w białe szaty symbolizujące czystość. Wieczorem odbywa się msza. Rano odmawia się kolejne modlitwy. Je się wyłącznie potrawy lekkostrawne. Na stole króluje rosół i warzywa oraz zwykłe ciasto biszkoptowe.