Historia chrześcijaństwa - opracowanie tematu

Historia powstania chrześcijaństwa wiąże się z pojawieniem Jezusa Chrystusa. Chrześcijaństwo powstało w I w. n.e. Jego założycielem i twórcą był właśnie Jezus Chrystus. Głosił on swoją naukę (powstałą na bazie judaizmu), według której miał być zapowiadanym Mesjaszem, który przybył na świat jako syn Boga, aby zbawić świat swoją śmiercią na krzyżu i pokonać śmierć zmartwychwstając. Początkowo naukę swoją przekazywał dwunastu wybranym apostołom, którzy podróżowali z nim i słuchali jego słów. Apostołami tymi byli: Szymon Piotr, Andrzej, Jakub, Jan Ewangelista, Filip, Bartłomiej, Tomasz, Mateusz, Jakub, Szymon Kananejczyk, Juda Tadeusz oraz najsłynniejszy w historii chrześcijaństwa zdrajca - Judasz Iskariota.

Po śmierci Jezusa Chrystusa na czele utworzonej wtedy gminy chrześcijańskiej stanął Piotr, który miał być skałą (opoką) narodzonego wtedy Kościoła. Działalność swoją rozpoczęli w dzień Pięćdziesiątnicy (Zesłania Ducha Świętego). W drugiej połowie I wieku nauki Chrystusa zostały spisane przez czterech Ewangelistów w Nowy Testament Pisma Świętego. Tak powstał najświętszy tekst chrześcijaństwa. Religia ta bardzo szybka rozprzestrzeniała się szczególnie na terytorium Rzymu. Ludzie gromadzili się we wspólnotach, gdzie modlili się razem z początku w ukryciu, gdyż chrześcijaństwo oficjalnie uznawane było za sektę.

Szczególnie za czasów panowania cesarza Nerona odbywały się krwawe prześladowania wyznawców Chrystusa (wydarzenia opisane w powieści Henryka Sienkiewicza „Quo vadis”). Chrześcijaństwo od samego początku dyskutowało z politeizmem, ateizmem oraz pogaństwem. W IV wieku nastąpił przełom - cesarz Konstantyn Wielki wydał edykt o wolności religijnej. Tym samym chrześcijaństwo stało się religią całego Rzymu. Dało to początek soborów. W wieku X religia dotarła także do krajów słowiańskich (Polska, Czechy, Litwa). Kraje te przyjęły wtedy chrzest (Polska 966 r. n.e. książę Mieszko). W VIII wieku w Rzymie było wiele potyczek politycznych, na czym ucierpiał autorytet całego Kościoła chrześcijańskiego.

Na początku XI wieku doszło do rozłamu na Wielką Schizmę Wschodnią oraz Wielką Schizmę Zachodnią, która podyktowana była wieloma sprzecznościami pomiędzy Wschodem a Zachodem. Pozycja Kościoła w średniowieczu z jednej strony umocniła się (krucjaty w imię Jezusa Chrystusa, podboje nowych państw), a z drugiej osłabił (średniowiecze było wiekiem zabobonów i przesądów, a także ataków schizmy awiniońskiej). XVI wiek jest jednym z najbardziej wstrząsających dla chrześcijaństwa, bo doszło wtedy do kolejnego rozłamu w Kościele. 

Nadeszły czasy Reformacji oraz postulatów Marcina Lutra. Wyodrębnił się kościół protestancki. 31 października 1520 roku przybił do drzwi kościoła w Wittenberdze kartę z dziewięćdziesięcioma pięcioma postulatami uderzającymi w kościół katolicki i samego papieża. Został ekskomunikowany z kościoła, ale jego wystąpienia oraz nauki (wychodzące z Biblii) stały się na tyle popularne, że doszło do rozłamu w wyniku którego powstał protestantyzm (od protestu Lutra).

Przez długi czas chrześcijaństwo musiało walczyć o swoje miejsce w kulturze z różnego rodzaju wiarami politeistycznymi, czy pogańskimi. Pomimo wszystko, największy rozkwit chrześcijaństwa przypada na czasy średniowiecza. Chrześcijaństwo mocno zintegrowało się z systemem feudalnym. Ponadto był to czas wojen, plag, chorób i nieszczęść każdego rodzaju. Chrześcijanie byli silni wiarą w jednego Boga. Obecnie wyznawców chrześcijaństwa jest na całym świecie około 2 miliardów i jest to największa monoteistyczna religia, której wyznawców znajdziemy niemal na całej kuli ziemskiej. Do religii chrześcijańskich zaliczyć należy: katolicyzm, protestantyzm i prawosławie.