Św. Agnieszka z Montepulciano - życiorys, patronat

Święta Agnieszka dziewica urodziła się w roku 1268, 28 stycznia we włoskim Gracciano. Pochodziła ze szlacheckiej rodziny. Jej rodzicami byli Lorenzo i Maria Segni. Tamtejszym zwyczajem mając 9 lat, została oddana na wychowanie do klasztoru sakinek, gdzie jako 14-letnia dziewczyna postanowiła zostać zakonnicą.

Gdy Agnieszka miała zaledwie kilkanaście lat stanęła na czele grupy zakonnic, zakładając z nimi klasztor w miejscowości Prosceno, co poprzedzone było zgodą Stolicy Apostolskiej. Mimo jej sprzeciwów wybrano ją na przeoryszę tego klasztoru. Tam dała się poznać jako osoba pobożna, cierpliwa, pokorna i roztropna. Była mistyczką.

Do Agnieszki zaczęły zgłaszać się, jako do duchowej przewodniczki, młode dziewczęta pragnące poświęcić życie Bogu. Gdy te wieści dotarły do jej rodzinnego Moltepulciano, mieszkańcy zaprosili świętą do siebie. W roku 1306 założyła w swym miasteczku klasztor, który włączyła do dominikańskiej rodziny zakonnej. 

Święta Agnieszka zmarła w Montepulciano 20 kwietnia 1317 roku w otoczeniu sióstr-współtowarzyszek. Jej beatyfikacji dokonał papież Klemens VII w roku 1532. Kanonizacja miała miejsce 10 grudnia 1726 roku, czemu przewodniczył papież Benedykt XIII.

Zakonnica była obdarzona przez Boga darem wizji, proroctw i ekstaz. W 1377 roku do relikwii św. Agnieszki przybyła św. Katarzyna ze Sieny, dla której Święta była wzorem do naśladowania. Zakonnica szczególną czcią otaczała Maryję oraz Dzieciątko Jezus. Była umocniona darami Ducha Świętego, dzięki sile swego autorytetu umacniała ludzi w jedności i pokoju.

Dniem poświęconym św. Agnieszce jest dzień jej śmierci, czyli 20 kwietnia. W ikonografii ukazywana z lilią w prawej dłoni, w lewej zaś założony przez siebie klasztor. Niekiedy przedstawiana obok św. Katarzyny ze Sieny oraz św. Róży z Limy.