Dzieje Apostolskie - opracowanie, interpretacja

Dzieje Apostolskie stanowią piątą księgę Nowego Testamentu, aich autorstwo starożytność chrześcijańska przypisuje jednomyślnie św. Łukaszowi, o czym mówi pochodzący z II wieku ,,Fragment Muratoriego”. Dzieje Apostolskie zostały napisane przed rokiem 70, a dokładnie w latach 61-63 w czasie pierwszego uwięzienia św. Pawła. Dzieło prawdopodobnie powstało w Rzymie i opowiada o tym, jak nauka Chrystusowa rozprzestrzeniła się po całym świecie i znalazła swoich wyznawców, którzy niejednokrotnie poświęcali swe życie, by dać wyraz prawdzie, że Chrystus żył i działał. Adresatem wypowiedzi świętego Pawła jest niejaki Teofil. Na wstępie autor informuje czytelnika, iż Jezus po swej męce złożył liczne dowody na to, że żyje, ukazywał się bowiem przez czterdzieści dni i nauczał, między innymi o tym, iż zostaną oni ochrzczeni nie wodą, ale w Duchu Świętym, niedługo potem nastąpiło wniebowstąpienie Jezusa, po którym apostołowie wrócili do Jerozolimy, by dołączyć do reszty braci i razem głosić nauki swego Mistrza. 

Dzieje Apostolskie mówią o powstaniu Kościoła w Palestynie i Syrii oraz jego rozwoju, pomimo licznych, niejednokrotnie krwawych prześladowań pogan. 

Dzieje można podzielić umownie na dwie części. W pierwszej z nich głównym bohaterem jest św. Piotr, który między innymi uzdrawia chromego człowieka, wygłasza kazania, zostaje uwięziony, następnie uwolniony. W drugiej części osobą, na której skupiają się główne wydarzenia, jest św. Paweł, który wiele podróżuje, by głosić Słowo Pana. Podbija kraje z kręgu grecko - rzymskiej kultury. Widzimy ponadto jak powstają pierwsze gminy chrześcijańskie, jak walczą o przetrwanie bądź przegrywają z prześladowcami. Dzieje Apostolskie pokazują nam życie pierwszych chrześcijan, ich rozterki, nawrócenia i odejście od wiary. Możemy też zaobserwować ogromne działanie siły Ducha Świętego, który pojawia się niemal na każdej stronicy dzieła.