Św. Paweł - List do Galatów - streszczenie, interpretacja

Św. Paweł napisał list do Galatów prawdopodobnie na początku swego trzyletniego pobytu w Efezie w roku 54. Adresatami listu są ludzie, którzy opiekowali się kościołami założonymi przez św. Pawła podczas jego pierwszej podróży misyjnej, które znajdowały się w południowej części prowincji Galicji, czyli Pizydii i Lykaonii. Po opuszczeniu Galicji przez św. Pawła, nie utwierdzeni w wierze zaczęli poddawać w wątpliwość słowo, które głosił apostoł, szczególnie nie byli w stanie się zgodzić, iż do zbawienia nie trzeba już przyjmować nauki i zasad Starego Zakonu, w głównej mierze obrzezania. 

Co więcej, poniżali oni osobę Pawła w oczach Galatów i poddają w wątpliwość jego urząd apostolski. Kiedy św. Paweł dowiedział się o buncie i oszczerstwach kierowanych w jego stronę, w przypływie ogromnej złości, wystosował pismo do misjonarzy, którzy chcieli zniweczyć całą pracę apostoła. Trzonem wypowiedzi św. Pawła jest obrona Ewangelii. Zdaniem apostoła zbawia wiara i łaska, a nie zakon, czyli wypełnianie przepisów Prawa, następnie uzasadnia boskie pochodzenie Ewangelii, w ostatniej części listu napomina Galatów, by stosowali się do moralnych i etycznych nakazów nauki Chrystusa.

Napomina także o tym, iż wolność chrześcijańska nie zgadza się z praktykami judaizmu, a prawdziwe życie, to życie w Duchu Świętym, tylko ono bowiem pomoże chrześcijanom dostąpić Królestwa Bożego, a co się z tym wiąże, życia wiecznego. Poza tym owocem Ducha Świętego jest miłość, dobroć, pokój, radość, prawość, wierność i skromność, czyli cechy, które każdy prawdziwy chrześcijanin posiadać powinien. 

List św. Pawła do Galatów, w dużej mierze jest napomnieniem oraz przypomnieniem zasad, którymi powinien kierować się przykładny wyznawca nauki Jezusa. Widział bowiem Paweł, jak łatwo jest stracić wiarę i oddać swe serce innowiercom i obłudnikom, którzy tylko czekają na niepewne i wątpiące dusze.