Feminizm a emancypacja - porównanie

wedle prawa rzymskiego określało się zwolnienie z podległości władzy ojcowskiej (czyli spod podległości pater familias - głowie rodziny). „Emancipatio” w języku łacińskim oznacza właśnie uwolnienie spod władzy.

Emancypacja kobiet z kolei to zrównanie praw kobiet i mężczyzn w zakresie społecznym oraz politycznym. Chodzi o zwiększenie udziału kobiet w życiu publicznym. 

Z ruchu emancypacji bezpośrednio powstał drugi ruch społeczny trwający do dziś - feminizm. 

Feminizm w prostej formie utożsamiany jest z poglądami emancypacji. Najbardziej radykalne odmiany feminizmu nie opierają się jednak wyłącznie na dążeniu do równouprawnienia płci. W skrajnych formach feminizmu kobiety stawia się poza mężczyznami, których rola jest negowana. 

Emancypacja na świecie pojawiła się pod koniec XVIII oraz w pierwszej połowie XIX wieku. Początkowo obejmowała Francję oraz Stany Zjednoczone. Niektórzy historycy jednak doszukują się emancypacji już na przełomie XII i XIII wieku. Do Polski ruch ten dotarł pół wieku później. Wiązało się to z nadejściem epoko pozytywizmu. Pierwszymi propagatorkami idei emancypacji w literaturze były Eliza Orzeszkowa oraz Maria Konopnicka. 

Początków feminizmu z kolei dopatruje się w rewolucji francuskiej z 1789 roku oraz publikacji w 1791 roku „Deklaracji praw kobiety i obywatelki”. Ruch ten jednak zyskał największa popularność pod koniec wieku XIX. Głównymi krajami w których rozwinął się feminizm były wtedy Wielka Brytania oraz Stany Zjednoczone. 

Za główne osiągnięcie ruchu emancypacji kobiet uznaje się wywalczenie prawa do głosowanie. W Polsce uprawnienie to przyznano kobietom w 1918 roku, w Stanach Zjednoczonych z kolei wprowadzone zostało na mocy poprawki do konstytucji z 1920 roku.

Emancypacja oraz feminizm potocznie często są mylone i używane zamiennie.