Legislatywa - definicja, charakterystyka, podziały

Legislatywa to inaczej władza ustawodawcza. W państwie demokratycznym funkcjonuje ona równolegle oraz niezależnie do władzy wykonawczej (nazywanej tez egzekutywą) oraz sądowniczej (inaczej judykatywy). Powyższego podziału w XVIII wieku dokonał Monteskiusz i stanowi ona podstawę funkcjonowania wielu współczesnych państw. 

Termin „legislatywa” pochodzi z języka łacińskiego i oznacza tyle co „stanowienie prawa”. W ogólnym uproszeniu polega ona na tworzeniu oraz wydawaniu aktów prawnych przez specjalnego organy. 

Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z 1997 roku wskazuje jako organ sprawujący w Polsce legislatywę dwuizbowy parlament. Jego członkowie pochodzą z wolnych wyborów i stanowią przedstawicieli narodu.  Wybory do parlamentu są równe (każdy dysponuje jednym, tak samo liczonym głosem), wolne, tajne, oraz bezpośrednie.  Wybory do obu izb odbywają się w tym samym czasie. 

Niższa izba parlamentu to sejm. Składa się on z 460 posłów. Natomiast izba wyższa - senat - liczy 100 senatorów. Kadencja członków sejmu i senatu trwa 4 lata. Mimo przedstawicielskiego charakteru sprawowania mandatu posła oraz senatora nie są oni związani instrukcjami wyborczymi od obywateli. Kandydat na posła musi najpóźniej w dniu wyborów mieć ukończone 21 lat, z kolei osoba ubiegająca się o fotel senatora musi mieć minimum 30 lat. Wspólne obrady sejmu i senatu nazywane są Zgromadzeniem Narodowym. 

Rada Ministrów także posiada kompetencje legislacyjne. Innym organem wyposażonym w te uprawnienia jest prezydent. Posiada on inicjatywę ustawodawczą a także prawo weta (które może być odrzucone przez większość kwalifikowaną liczącą 3/5 posłów przy obecności co najmniej połowy posłów). Może on także skierować do Trybunału Konstytucyjnego ustawę która uzna na naruszającą konstytucję.