Wizja nieba - moja wizja nieba. Opis

Gdy dusza opuszcza ciało i uznana zostaje przez Boga jako godna spędzenia wieczności razem z Nim, wtedy to przejście z życia doczesnego w kolejne odczuwane jest przez duszę jako płynny ruch, coś doskonale harmonijnego, w przeciwieństwie do gwałtownego i szarpiącego wyrwania z ciała nieczystej duszy, która ma trafić do piekła. 

Jedynie ten delikatny moment uświadamia duszy o wyzwoleniu się z pęt ziemskości. Następnym co czuje, jest nieogarnione odczucie otaczającego dobra, miłości, szczęścia, radości, zupełnego spokoju i pewności, że ten stan trwać będzie nieustannie.

Niebo jest miejscem i czasem zrozumiałym jedynie dla przebywających tam dusz i istot, ponieważ ludzkie ramy poznania, nie pozwalają zrozumieć i wyobrazić sobie do końca jego istoty. Eden to niekończąca się czasoprzestrzeń, a raczej mnóstwo przecinających się czasoprzestrzeni, dzięki czemu możliwe jest odczuwanie tam zarówno nieograniczonej niczym swobody, jak i tłumnej obecności.

Dusza nie ma tam poczucia ani wieku, ani płci, ani żadnego innego cielesno-mentalnego stanu, który zna człowiek żywy. Dusza jest jedynie świadomością, która zachowała pamięć życia ziemskiego i która ma zdolność przybierania dowolnych form, swoistych dla tego miejsca, a zupełnie nieznanych nam. Przestrzeń każda z dusz może kształtować na tych samych zasadach, co samą siebie, według własnych upodobań.

Bóg jest w niebie czymś w rodzaju wszechobecności otaczającej wszystkich mieszkańców niczym powietrze najczystszego i niezmierzonego dobra. Aniołowie zaś są tam niezliczonymi punktami o zbliżonym do Boskiego promieniowaniu dobrem. Dusza ma możliwość przebywania z duszami należącymi do ludzi, którzy byli jej bliskimi w poprzednim życiu i razem, łącząc swe wyobraźnie, mogą tworzyć własne wyobrażenie swego skrawka nieba. 

Znajdując się w niebie, dusza może sprawdzić, co dzieje się z bliskimi, których pozostawiła na Ziemi, jednak nie ma możliwości oglądania ich poczynań osobiście. Jeśli ma taką potrzebę, wtedy odszukać musi któregoś z aniołów i za jego pośrednictwem otrzymuje taką wiedzę w postaci odczuć. Gdy któraś z jej ukochanych osób ma trafić do nieba, ponieważ nadszedł jej czas, anioł przekazuje jej taką informację i dusza może niejako „wyjść na spotkanie” bliskiej duszy. Jednak w przypadku, gdy dusza taka ma trafić do piekła, pamięć o niej zostaje wymazana z duszy w niebie, ponieważ w ogrodzie Boga nie odczuwa się smutku, żalu, tęsknoty.