Abraham Lincoln - biografia, życiorys

Abrahama Lincoln, ur. 12 lutego 1809 roku w hrabstwie Hardin, w stanie Kentucky, zmarł 15 kwietnia 1865 roku w Waszyngtonie. Zmarł śmiercią tragiczną w czasie swojej kadencji prezydenckiej postrzelony w głowę przez swojego zagorzałego przeciwnika - Johna Wilkesa Bootha. Abraham Lincoln urodził się jako syn niezbyt zamożnych farmerów - Thomasa i Nancy Lincolnów.

Kilkanaście lat swojego życia spędził jako farmer i sklepikarz. Potem przeniósł się do Illinois, gdzie zarabiał na życie jako prawnik. W 1842 roku poznał i ożenił się z zamożniejszą od niego Mary Ann Todd, córką Roberta Smitha Todda i Elizy Parker. W ciągu dwóch lat 1847 - 1849 był przedstawicielem stanu Illinois w kongresie. Na niedługo powrócił do pracy w charakterze adwokata, powrócił jednak do polityki w czasach ustawy o Kansas i Nebrasce (dotyczącej zaprowadzenia niewolnictwa). Momentem przełomowym w karierze Abrahama Lincolna była słynna debata z roku 1858 ze Stephanem Douglasem o miejsce w senacie. Dysputa ta dała mu nie tylko potrzebny rozgłos i sławę, ale i nowe możliwości, dzięki którym w dwa lata później został najpoważniejszym kandydatem republikanów na fotel prezydenta.

W roku 1860 wygrał właśnie wybory prezydenckie i został głową państwa. Był pierwszym w historii prezydentem z ramienia partii republikańskiej. Udało mu się przyciągnąć do siebie niezliczony elektorat, dzięki któremu wygrał znaczną przewagą głosów. Jego politycznymi rywalami w wyścigu o fotel prezydenta byli: Stephen Douglas (z którym wcześniej przegrał debatę), John Bell, John Cabell Breckinridge. Przez całe swoje życie opowiadał się zdecydowanie przeciwko niewoli - za jego czasów był to jeden z głównych problemów, z jakim borykała się Ameryka. Stany Zjednoczone były z tego powodu podzielone na te, w których szerzyło się niewolnictwo i na te, w których jeszcze go nie było. Znana była postawa zarówno Południa, jak i Północy w tej kwestii.

W czasie swojej inauguracyjnej przemowy na Południu, wypowiedział bardzo charakterystyczne słowa: „To raczej my, żyjący, winniśmy poświęcić się tutaj niedokończonej sprawie, którą ci, którzy tu walczyli, tak szlachetnie wspierali. To raczej my winniśmy poświęcić się wielkiej sprawie, która nas oczekuje. To my winniśmy zaczerpnąć od tych poległych bohaterów oddanie sprawie, której oni całkowicie się poświęcili. My winniśmy tu postanowić, że ich śmierć nie była daremna, że ten naród, z Bożą pomocą, na nowo narodzi się w wolności; i że rząd ludu, przez lud, dla ludu, nie zniknie z powierzchni ziemi”. Wyraził tym samym chęć zjednoczenia podzielonego państwa oraz przywrócenia podstawowych zasad i wartości niesionych przez system demokratyczny, a co za tym idzie zniesienia niewolnictwa. Mowa ta nazywana jest również potocznie „adresem gettysburskim”, z powodu miejsca, gdzie została wygłoszona - w Getysburgu na Południu.

Doszło do wojny domowej, jednak w roku 1864 Lincoln ponownie został wybrany na urząd prezydenta Zjednoczonych Stanów Ameryki. Przyczynił się do odbudowy Południa. W marcu 1865 roku ponownie wygłosił kolejną przemowę inauguracyjną. Dążył do uzyskania pokoju możliwie jak najłagodniejszymi sposobami. Opowiadał się przeciwko niewolnictwu, kierowała nim chęć odbudowy zniszczonego wojną kraju.

14 kwietnia 1865 roku, a więc w rok po obraniu go na prezydenta, doszło do tragicznego wydarzenia. Podczas przedstawienia w Teatrze Forda w Waszyngtonie został postrzelony przez Johna Wilkesa Bootha - zagorzałego zwolennika Południa i znanego, utalentowanego aktora. Abraham Lincoln został postrzelony śmiertelnie. Zmarł nazajutrz rankiem. Do tej pory nazywany jest „Great Emancipator”, czyli Wielkim Emancypatorem. Uznawany jest nie tylko za wielkiego człowieka pełnego charyzmy i silnego charakteru, ale i wytrawnego mówcę, oratora, który swoimi przemowami był w stanie pociągnąć za sobą ludy. Był szesnastym prezydentem Stanów Zjednoczonych, a jego drugą kadencję brutalnie przerwał skuteczny zamach na jego życie. Dla Ameryki nadal jest niedoścignionym wzorem prezydenta o zdecydowanych poglądach, które pomimo licznych przeciwności wprowadzał do życia.