Św. Szymon Słupnik - życiorys, patronat

Święty Szymon Słupnik (Symeon Słupnik Starszy) to zdecydowanie jedna z najbardziej intrygujących postaci w panteonie świętych religii chrześcijańskiej. Źródła mówią, że urodził się ok. 390r. w Sis (dzisiejsza Turcja), w licznej rodzinie pasterskiej. Już od najmłodszych lat dojrzewał w duchu wielkiej pobożności. Gdy miał trzynaście lat, stracił całą rodzinę (inne źródła podają, że wstąpił do klasztoru, który musiał opuścić po 10 latach, gdyż poddawał się zbyt ciężkiej ascezie). Po odejściu jego najbliższych Szymon Słupnik postanowił rozdać majątek ubogim i poświęcić swe życie Bogu. Chciał uczynić to na drodze wyrzeczeń i cierpień.

Zanim Szymon zamieszkał na słupie, próbował innych metod umartwiania: krępował swe ciało sznurem, wciskał się w niezwykle ciasną pieczarę, przykuwał się łańcuchem do kamienia. Niektóre źródła mówią także o tym, że zabrawszy ze sobą niewielki zapas wody i chleba, kazał zamurować się w niewielkiej chatce. Pobyt w tym „więzieniu” trwał 40 dni, a gdy je otwarto, znaleziono przyszłego świętego nieprzytomnego (chleb i woda były nietknięte). Pewnego dnia, będąc w ruinach, Szymon odnalazł niewielki słup. Kazał zbudować na nim platformę (najprawdopodobniej miała ona około 4 metrów kwadratowych) i postanowił, że od tego dnia, to właśnie ona będzie jego domem. Na początku ów słup mierzył około 3 metrów wysokości, ale z czasem został rozbudowany do niezwykle pokaźnego rozmiaru – wznosił się 18 metrów nad ziemię. W takich warunkach św. Szymon Słupnik spędził 40 lat swojego życia. Posilał się tylko raz w tygodniu (jadł gotowaną soczewicę), także raz na siedem dni przyjmował Komunię Świętą. Ze swojego słupa nauczał ludzi i głosił Słowo Boże.

Nietrudno domyśleć się, ze postawa świętego Szymona Słupnika mogła budzić zdziwienie wielu ludzi. Byli także tacy, którzy nie ufali jego sposobowi czczenia Boga. Władze kościelne postanowiły poddać go próbie, by sprawdzić, czy przyczyną jego postępowania jest pobożność, czy tylko chęć rozgłosu. Posłannicy przynieśli rozkaz, by Szymon zszedł ze swojego słupa i udał się do kościoła, w którym od teraz miał mieszkać. Gdy posłowie zobaczyli, że mężczyzna naprawdę zaczął schodzić z wysokości, zrozumieli, że jest poddany Kościołowi i autentycznie pobożny. Z czasem przyszły święty zyskał wielki szacunek i cześć ówczesnych chrześcijan. Sam cesarz Teodozjusz miał u niego zasięgac rad. Pod jego siedzibę przybywały liczne pielgrzymki ludzi, którzy prosili go o wstawiennictwo i wskazówki dotyczące postępowania. Szymon Słupnik zasłynął także jako obrońca wiary przed nestorianizmem (poglądem głoszącym, że Chrystus ma dwie odrębne natury – ludzką i boską). Swoim wstawiennictwem wypracował również to, że cesarz Leon I wsparł sobór w Chalcedonie.

Święty Szymon Słupnik zmarł 2. września 459r. Jego ciało trafiło do Konstantynopola, a miejscu, gdzie stał słup, wybudowano świątynię. W XVII w. została ona zburzona przez Arabów. Dzisiaj czaszka św. Szymona Słupnika znajduje się w klasztorze kamedułów w Arezzo.

Sposób życia zapoczątkowany przez świętego z Sis znalazł wielu naśladowców. Asceza stała się jedną z dróg, przez którą można było dotrzeć do Boga. Początkowo ludzie wchodzili na słupy, jednak w bardziej surowym klimacie podejmowali się innych wyrzeczeń, by doskonalić charakter i znaleźć się jeszcze bliżej swego Pana.

Wspomnienie św. Szymona Słupnika obchodzone jest w Kościele katolickim 5. stycznia. Cerkiew prawosławna obchodzi jego święto 14. września według kalendarza gregoriańskiego. W obrządku wschodnim jest adresatem modlitw o powrót ludzi do wiary.

W ikonografii św. Szymon Słupnik przedstawiany jest jako mężczyzna siedzący na słupie i dzierżący w ręce bat.