Św. Monika - życiorys, patronat

Święta Monika, czyli Monika z Hippony była matką św. Augustyna. Przyszła na świat około 332r. w Tagaście (dzisiejsza Algieria), w rodzinie rzymskokatolickiej. Już w młodości wykazywała się nieprzeciętną pobożnością i dokładną znajomością Pisma Świętego. Została wydana za rzymskiego urzędnika – Patrycjusza. Jej życie u boku męża nie było łatwe, ponieważ był to człowiek wybuchowy, a w dodatku wyznawał pogańskich bogów. Jednakże św. Monika, dzięki swemu wyjątkowo przyjaznemu usposobieniu i wierze w moc dobrych uczynków, umiała się z nim doskonale dogadywać.

Oprócz św. Augustyna, Monika urodziła jeszcze dwójkę dzieci – syna Nawigiusza i córkę (jej imię nie jest znane, ale niektóre źródła podają, że brzmiało ono Perpetua). Największym powodem jej zmartwień był właśnie przyszły święty, który początkowo obrał niewłaściwą drogę życia. Prawdy szukał wśród wyznawców manicheizmu (sekty religijnej, której wiara była połączeniem zaratustryzmu, buddyzmu, gnostycyzmu i chrześcijaństwa). Natomiast szczęście w życiu osobistym miał dać mu wolny związek z kobietą wywodzącą się z niższych sfer. Matka wielokrotnie napominała syna, by ten się opamiętał, przyjął chrzest i zaczął żyć zgodnie z dekalogiem. Święta Monika była niezwykle wytrwała w swoich modlitwach do Boga o nawrócenie syna. Odwiedziła nawet Rzym, gdzie rozmawiała z ówczesnym biskupem – świętym Ambrożym. Ten powiedział jej, by się nie martwiła, bo jej potomek wróci do Boga. Ostatecznie, w roku 387, Augustyn i jego syn – Adeodat – przyjęli chrzest.

Można powiedzieć, że po przywróceniu syna na właściwą drogę życia jej misja zakończyła się („Wyznania” św. Augustyna podają jej słowa o takiej treści). Dzięki swojej wytrwałości i wierze w Boga doprowadziła do powtórnych narodzin jednego z największych myślicieli w historii chrześcijaństwa. Śmierć zabrała ją w tym samym roku, w którym nawrócił się św. Augustyn. Jego matka padła ofiarą febry. Miało to miejsce w położonej nieopodal Ostii, w której czekała wraz z synami na powrotny statek, mający zawieźć ich do Tagasty.

Ciało św. Moniki złożono w kościele w Ostii. W 1162r. zostało ono przeniesione do Francji, by ponownie wrócić do Włoch w 1430r. i znaleźć ostateczny spoczynek w kościele św. Augustyna (wcześniej św. Tyfona). Jej wspomnienie obchodzone jest 27 sierpnia, dzień przed świętem jej syna. W ikonografii jest przedstawiana najczęściej jako modląca się matka. Do jej atrybutów należą: księga oraz krzyż. Święta Monika jest patronką przede wszystkim matek i kobiet spodziewających się dzieci. Jej opieka roztacza się także nad ofiarami przemocy domowej, do tej świętej można także zwracać się z modlitwą o dusze mężów i dzieci.