Św. Dorota z Cezarei - życiorys, męczeństwo

Święta Dorota z Cezarei uznana jest przez katolików za świętą męczennicę. Niestety o jej życiu nie ma zbyt wielu świadectw, zapisana historia jest uboga, a większość stanowią jedynie przypuszczenia.

Święta Dorota urodziła się prawdopodobnie w Rzymie około III wieku naszej ery. Przyszła na świat w rodzinie rzymskiego senatora. Otrzymała bardzo staranne wykształcenie, od najmłodszych lat przywiązywano dużą wagę do jej edukacji. Dorota była pobożną chrześcijanką i nie ulegała presji społecznej dotyczącej kultu cezara i rzymskich bogów. Kobieta żyła za czasów panowania cezara Dioklecjana. Był on nieustępliwy, kiedy chodziło o sprawy religijne. Skazywał na śmierć wszystkich chrześcijan, bowiem było to przewinienie o wadze państwowej.

Dorota wydana została władzy cezara przez namiestnika swojej prowincji, nosił on imię Saprycjusz. Kobieta została skazana na śmierć. Razem z nią były wówczas dwie inne chrześcijanki, święta Krystyna i jej siostra – święta Kalista. Kobiety bardzo bały się śmierci i męczeństwa, początkowo chciały się nawet zaprzeć wiary w Boga. Namawiały do tego Dorotę, miał to być przecież sposób na ocalenie życia. Ale kobieta była nieugięta i wykazała się prawdziwą odwagą. Nie zaprzeczyła swojej wierze. Kiedy zaś pozostałe chrześcijanki zobaczyły jej upór, także wybrały męczeńską śmierć. Dorota miała zginąć poprzez spalenie.

Kobietę na śmierć prowadzili strażnicy. Po drodze Dorotę zaczepił pewien poganin, był on pisarzem namiestnika. Miał on zapytać, dlaczego Dorota tak bardzo śpieszy się do śmierci. Odpowiedziała wówczas „Bo idę do niebieskich ogrodów”. Poganin dalej kpił z kobiety i rzekł, że uwierzyłby w niebieskie ogrody, gdyby zobaczył ich owoce. Wtedy niespodziewanie zjawiło się dziecko, które niosło w ręku kosz ze wspaniałymi owocami. Poganin nawrócił się po tym wydarzeniu, bowiem uznał je za tajemniczy znak. Sam stał się wyznawcą Boga. Jednak niedługo cieszył się swoją wiarą. Święty Teofil, bo tak na imię miał mężczyzna – podobnie jak Dorota – zginął śmiercią męczeńską; został ścięty mieczem. Kobieta zaś została związana i spalona w beczce ze smołą.

W Kościele katolickim dzień wspomnień życia i męczeńskiej śmierci Doroty z Cezarei przypada na dzień 6 lutego każdego roku. W ikonografii religijnej kobieta przedstawiona jest z jabłkami (co wiąże się z opowieścią o Teofilu), ma także koronę, krzyż i miecz. Czasami też przedstawiana jest z palmą męczeńską.