Stary Testament - Księga Estery - streszczenie, opracowanie

Księga Estery jest jedną z ksiąg historycznych wchodzących w skład Starego Testamentu. Jej powstanie datuje się dzisiaj na okres hellenistyczny, czyli III-II w. p.n.e., natomiast nie ma pewności co do jej autorstwa. Księga tytuł zawdzięcza postaci głównej bohaterki – Izraelitki Estery. Wraz ze swoim opiekunem – Mardocheuszem (Mordechajem) – trafia ona na dwór perskiego króla, Kserksesa.

Wydarzenia opisane w Księdze Estery stały się impulsem do powstania święta Purimu, które zwane jest także Świętem Losów. Tytułowa bohaterka – niezwykle piękna kobieta – stała się obiektem westchnień króla Kserksesa. Władca niesamowicie potężnego państwa zapragnął uczynić ją swoją żoną i tak wkrótce się stało. W międzyczasie jej wuj – Mardocheusz – udaremnił spisek na życie władcy i stał się człowiekiem niezwykle cenionym w Persji. Niebawem na horyzoncie pojawiło się nowe zagrożenie – niejaki wezyr Haman. Darzył on naród żydowski niezwykłą nienawiścią (gdyż jego przedstawiciele nie okazywali mu czci) i chciał wymusić na królu, by wyeliminował wszystkich jego przedstawicieli. Początkowo Kserkses przychylił się do jego próśb i argumentów (władca nie wiedział, że jego żona także jest Żydówką). Dopiero Ester odwiodła go od tego zamiaru i sprawiła, iż wycofał się on ze swych postanowień. Kserkses ocalił także Mardocheusza, który będąc jednym z najważniejszych przedstawicieli Żydów, miał zostać powieszony.

Księga Estery jest dziełem, które opowiada o historii Narodu Wybranego, gdy ten rozproszył się na mniejsze grupy, a jego przedstawiciele zamieszkali wśród niegościnnych ludów. Kulminacyjnym momentem całego tekstu jest chwila, w której Haman wyciąga los mający zadecydować o dacie ostatecznej zagłady Żydów w Persji. Dniem tym miał być 13 adar, co pozwoliło Esterze na zainterweniowanie u swego małżonka.

Jaka jest najważniejsza wymowa Księgi Estery? Tekst ten pokazuje przede wszystkim fakt, iż cały świat znajduje się pod opieką Boga, a chociaż interwencje Stwórcy często wydają się niepozorne, to człowiek wciąż jest obiektem Bożej troski. Jednak ludzie muszą pamiętać o tym, że Bóg nie zrobi wszystkiego za nich. Może być podobnie, jak w wypadku Estery, której Ojciec stworzył warunki do działania, jednak nie rozwiązał za nią problemu.