Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Św. Rita - życiorys, patronat, cuda

Czas życia świętej Rity przypadł na przełom dwóch stuleci – XIV i XV. Urodziła się ona ok. 1381 r. we włoskiej miejscowości Cascia. Była córką prostych ludzi, a wychowanie w takiej rodzinie spowodowało, że stała się osobą posłuszną, pracowitą i pogodną.

Młoda Małgorzata (Rita to zdrobnienie od tego imienia) bardzo szybko zaczęła zwracać się w stronę Boga. Jednakże jej rodzice przewidzieli dla niej inne życie. Nie chcieli, by ich córka wstąpiła do zakonu, gdyż bardzo prędko znaleźli jej męża. Już w 1395 r. przyszła święta poślubiła Pola Manciniego, na temat którego źródła mówią, iż był człowiekiem o niezwykle porywczym charakterze (dodatkowo miał być wplątany w wojnę między gibelinami i gwelfami). Wkrótce nowa rodzina doczekała się dwóch męskich potomków. Życie jej członków, głównie dzięki postawie św. Rity, było pełne szczęścia. Doprowadziła ona do nawrócenia się jej męża oraz wniosła w życie wszystkich pokój i wiarę. Jednakże już w osiemnastym roku ich małżeństwa wydarzyła się wielka tragedia – mąż św. Rity został zamordowany. Tragedia ta mocno odbiła się na synach świętej, którzy zapragnęli pomścić swego ojca. Małgorzata próbowała wszystkiego, by odwieść ich od tego zamiaru i nie dopuścić do przelania przez nich krwi. Poprosiła więc Boga, by lepiej zabrał ich do siebie, niż pozwolił na taki postępek. Wkrótce jej prośba została spełniona, a synowie zmarli na zakaźną chorobę. Rodzinne życie św. Rity legło w gruzach.

Zupełnie osamotniona i pozbawiona swych ukochanych, św. Rita zapragnęła spełnić swoje dziewczęce marzenia. Podjęła szereg prób, które miały wprowadzić ją w szeregi sióstr zakonnych. Chciała wstąpić do klasztoru św. Marii Magdaleny w Cascii, jednak przez długi czas odmawiano jej tego przywileju, argumentując to faktem, iż dotychczas żadna wdowa nie została przyjęta do zakonu. Dopiero po kilku latach prób i wytrwałego działania udało się jej uzyskać pozwolenie. Gdy św. Rita została zakonnicą, rozpoczęła życie pełne wyrzeczeń i modlitw. Szczególnym nabożeństwem darzyła cierpiącego Chrystusa, który w pewnym momencie obdarzył ją częścią swojej męki. Podczas jednej z modlitw w czoło św. Rity wbił się jeden z kolców z korony Jezusa. Rana ta nie zabliźniła się aż do śmierci świętej, która nastąpiła dnia 22 maja 1457 r.

Święta Rita stała się sprawczynią wielu cudów. Jej pośrednictwo przynosiło ludziom ulgę w niewysłowionych cierpieniach, pomagało im rozwiązywać arcytrudne sprawy. Pierwszym cudem, jaki jej się przypisuje, jest przywrócenie władzy w ręce pewnemu stolarzowi. Stał on nad ciałem św. Rity i prosił ją o uzdrowienie, gdyż z przyczyn zdrowotnych nie mógł wykonywać obowiązków zawodowych. Miał obiecać świętej, iż wykona dla niej trumnę, jeśli tylko wróci mu władza w dłoni. Jeszcze nie skończył on wypowiadać tych słów, kiedy z powrotem poczuł, że może wykonywać ruchy i sprawnie manipulować palcami.

Kult świętej Rity zatwierdzony został w 1628 r. przez papieża Urbana VIII. Jednak jej kanonizacja miała miejsce 262 lata później – w 1900, kiedy to na ołtarze wyniósł ją Leon XIII. Jej ciało do dzisiaj nie zostało tknięte rozkładem i znajduje się w rodzinnej miejscowości świętej – Cascii.

Dzisiaj święta Rita uznawana jest za patronkę spraw beznadziejnych i trudnych oraz kobiet. Jej wspomnienie obchodzone jest w Kościele katolickim 22 maja. Szczególnym nabożeństwem cieszy się ona na terenie całych Włoch oraz w południowej Ameryce. W ikonografii najczęściej przedstawiana jest w habicie, z raną na czole. Do jej atrybutów należą przede wszystkim: krucyfiks, cierń, róża, a także dwoje dzieci.

Podobne wypracowania do Św. Rita - życiorys, patronat, cuda