Unia realna - definicja, charakterystyka, przykłady

Unia realna powstaje gdy dwa lub więcej państwa łączą się trwale wspólnymi instytucjami państwowymi. Do związku tego dochodzi zwykle na mocy traktatu. 

Unia realna wywodzi się z unii personalnej łączącej państwa osobą wspólnego władcy. 

Na mocy unii kraje może łączyć realnej parlament czy rząd. Niekoniecznie jednak musi mieć ona związek tylko z organami państwowymi. Wspólne może być waluta oraz skarb. W państwach może tez występować ten sam aparat administracji czy sądownictwa. Kreowana może być taka sama polityka zagraniczna, przy możliwości zachowania odrębności wojskowej. W przypadku prowadzenia wspólnej polityki zewnętrznej państwa związane unią personalną nie wstępują jako odrębne kraje - podmiotem jest cała unia.

Obywatele krajów unii realnej podlegają na całym wspólnym terytorium takim samym prawom.

Unia realna często prowadziła do sytuacji w których państwo mocniejsze zyskiwało przewagę nad państwem czy państwami słabszymi w wyniku których zmniejsza się ich autonomia bądź tez zostawała całkowicie utracona. 

Przykładem krajów związanych unia  realną jest Anglia oraz Szwecja. Do paktu doszło w 1707 roku w wyniku przekształcenia istniejącej wcześniej unii personalnej. Natomiast przykładem unii realnej z historii naszego kraju jest unia Księstwa Polskiego z Cesarstwem Rosyjskim zawarta w 1832 roku lub unia Polski z Litwą z 1569 roku.