Katastrofy ekologiczne - Zatoka Perska - wyciek ropy

Katastrofy ekologiczne co jakiś czas dotykają różne miejsca na świecie, z różną intensywnością i z różnymi skutkami. Jedną z najbardziej tragicznych katastrof ekologicznych była katastrofa w Zatoce Perskiej w 1991 r., gdzie doszło do podpalenia szybów ropy naftowej. Katastrofa ta była związana z prowadzonymi wówczas na tym terenie operacjami militarnymi podczas wojny. 

W 1991 r. na terenach Kuwejtu trwała wojna z iracką armią, która zbierała tragiczne żniwa. Operacja „pustynna burza’’ prowadzona przez Amerykanów zmusiła wojska irackie do odwrotu. 

Podczas wojny nastąpił wyciek ropy naftowej z szybów, które zostały podpalone przez irackich żołnierzy Saddama Husajna. 

Armia iracka wycofując się z Kuwejtu z premedytacją podpaliła tereny roponośne. Podpalonych zostało ok. 650 szybów co doprowadziło do katastrofy ekologicznej. 

Ropa naftowa dostała się do wody w Zatoce Perskiej, blisko 250 milionów baryłek wypłynęło do wody. Taki przebieg wydarzeń pociągnął za sobą tragiczne skutki dla środowiska naturalnego. Skażonych zostało ok. 550 km terenów przybrzeżnych. Zatruta została woda, a zwierzęta zamieszkujące te tereny i wody zaczęły obumierać z powodu zatrucia. 

Bardzo przerzedzone zostało ptactwo wodne, ok. 30 tyś. Ptaków. Paląca się ropa zatruwała również atmosferę i środowisko. Dodatkowo problemem stał się wiatr, który bardzo rozprzestrzeniał palące się tereny roponośne i utrudniał działanie ekipy ratunkowej. Problemem jednak pozostawało jak najszybsze ugaszenie palącej się ropy. 

Dzięki ciekłemu azotowi udało się zapanować nad sytuacją i ugasić ropę. 

W przeciągu 8 miesięcy katastrofa ekologiczna została opanowana ale skutki tej katastrofy były opłakane. Spalono ok. 350 milionów ton ropy, ucierpiała przyroda, trudno oszacować na ile środowisko naturalne zostało zniszczone i z jakim skutkiem. Naukowcy oszacowali, że powrót do normalnego środowiska naturalnego wymaga czasu – co najmniej 10 lat. 

Koszt całkowitej akcji pomocy szacuje się na 1,5 miliarda dolarów. 

Nieocenioną pomoc w zażegnaniu katastrofy przynieśli naukowcy, którzy szybko zadecydowali o metodzie gaszenia palącej się ropy, zastosowano wówczas ciekły azot. 

Wyciek ropy w Zatoce Perskiej był jedną z największych obok Czarnobyla katastrof ekologicznych w XX wieku. 

W procesie Saddama Husajna katastrofa w Zatoce Perskiej również była brana pod uwagę jako próba spowodowania strat niezgodna z powszechnie obowiązującymi standardami i etyką prowadzenia działań wojennych. Interwencja w Kuwejcie wojsk irackich była jednym z powodów skazania Husajna na karę śmierci.