Obywatelstwo. Prawo krwi - definicja i charakterystyka

Przyznawanie obywatelstwa na mocy prawa może odbywać się w dwojaki sposób: na zasadzie zastosowania prawa ziemi bądź prawa krwi. W przypadku prawa ziemi (łac. „ius soli”) decydujące znaczenie ma terytorium państwowe, na którym narodziło się dziecko. W pozostałych przypadkach znajduje zastosowanie znane jeszcze z czasów biblijnych, naturalne prawo krwi.

Posługując się słownikami terminologicznymi można zdefiniować prawo krwi (łac. „ius sanguinis”) jako sposób nadawania obywatelstwa w świetle prawa międzynarodowego, w którym dziecko nabywa przynależność państwową po swoich rodzicach. Jeśli posiadają różne obywatelstwa, wówczas ich potomek ma prawo do uzyskania tzw. podwójnego obywatelstwa, czyli możliwości legitymowania się paszportami krajów, z których pochodzą rodzice.

Prawo krwi stosowane jest obecnie w większości państw na świecie, w tym także w Polsce. W ustawie o obywatelstwie polskim znajduje się jasne wskazanie na tradycyjne i naturalne prawo krwi, które określone jest jako podstawowa prawna metoda otrzymania obywatelstwa polskiego.