Polityka informacyjna - definicja, opracowanie. Polityka informacyjna rządu

Władza na każdym szczeblu,od centralnego do lokalnego, nie powinna w żadnym wypadku działać jedynie na własny rachunek, bez porozumienia z podmiotami, których bezpośrednio dotyczą podejmowane przez nią decyzje. Konsultacje z obywatelami oraz odpowiednie działania o charakterze informacyjnym są podstawą dobrych relacji pomiędzy wyborami a sprawującymi władzę. 

Najogólniej rzecz ujmując polityka informacyjna sprowadza się do informowania społeczeństwa o bieżących kierunkach i strategii rozwoju oraz bieżących decyzjach podejmowanych przez władzę centralną w skali całego kraju oraz władzę samorządową w skali regionalnej lub lokalnej. Z drugiej jednak strony decydenci powinni być w stałym kontakcie przynajmniej z przedstawicielami społeczeństwa, o których życiu społeczno-politycznym decydują z racji sprawowanej funkcji (mandatu), aby znać ich potrzeby oraz  rozumieć problemy.

Kontakt pomiędzy informującymi a informowanymi powinien być adekwatny do charakterystyki i preferencji danej zbiorowości. I tak, w przypadku kiedy politykę informacyjną stosuje np. rząd czy poszczególni ministrowie, ich decyzje powinny być przekazywane w możliwie jak najpowszechniejszy sposób tzw. za pomocą telewizji, radia bądź Internetu. Z kolei rozporządzenia na szczeblu powiatowym bądź gminnym nie wymagają aż takich zabiegów rozpowszechniających je w społeczeństwie, ponieważ np. w przypadku gminy czy sołectwa najważniejsze decyzje dotyczące ich mieszkańców ogłaszane są na specjalnie w tym celu postawionych tablicach informacyjnych, słupach ogłoszeniowych bądź np. na kazaniu w kościele.

Taka jest właśnie specyfika i założenia polityki informacyjnej. Środkami ułatwiającymi dialog w ramach tejże polityki są np. zróżnicowane kanały dystrybucji informacji, odpowiednio wczesny ich przekaz z możliwością uzyskania informacji zwrotnych czy pozbawiony politycznego komentarza tekst informacji. Głównymi celami stosowania na szeroką skalę polityki informacyjnej są natomiast np. budowanie zintegrowanej wokół dobrych relacji z władzą społeczności, rozwijanie schematu społeczeństwa obywatelskiego, budowanie pozytywnego wizerunku władzy publicznej oraz stopniowe włączanie mieszkańców w proces podejmowania kluczowych dla nich decyzji.