Polityka prorodzinna - definicja. Polityka prorodzinna państwa - opracowanie

Podstawową wartością w państwie jest zamieszkujący go naród. Dobro społeczeństwa jest zatem dla władz publicznych sprawą teoretycznie nadrzędną, której podporządkowane powinny być wszystkie inne aspekty funkcjonowania państwa. 

Najmniejszą, a zarazem najważniejszą zbiorowością (komórką) w obrębie społeczeństwa jest z kolei rodzina, więc w interesie państwa powinno być przede wszystkim dbanie o jej dobro. Taka właśnie strategia, która ukierunkowana jest na zapewnienie rodzinie odpowiednich warunków do powstania, godnego życia oraz rozwoju nazywa się polityką prorodzinną. 

Realizowanie przez państwo (także samorząd terytorialny) założeń polityki prorodzinnej polega głównie na zapewnieniu rodzinom odpowiednich warunków ekonomicznych i bytowych. Do takich działań można zaliczyć np. szeroki wachlarz ulg podatkowych przysługujących rodzicom z racji posiadania określonej liczby dzieci, dodatki płacowe do miesięcznego wynagrodzenia na utrzymanie rodziny i wychowanie dzieci, rozbudowany system doraźnej pomocy finansowej (zasiłków) dla osób utrzymujących rodzinę, stosowanie tzw. preferencyjnych kredytów dla młodych małżeństw, zagwarantowanie mniej zamożnym rodzinom mieszkań w publicznym budownictwie mieszkaniowym, prawną ochronę pozycji zawodowej pracujących a decydujących się na założenie rodziny kobiet oraz zniżki i zwolnienia z opłat za opiekę zdrowotną dla matek i dzieci.

Przykładami polityki prorodzinnej realizowanej przez rządy poszczególnych państw mogą być np. tzw. becikowe, czyli jednorazowy zasiłek porodowy stosowany w Polsce od roku 2006, całkowicie płatny urlop macierzyński dla kobiet wychowujących dzieci na Węgrzech lub kampania zachęcająca Francuzów do prokreacji w celu zapełnienia luki w społeczeństwie po stratach poniesionych w pierwszej wojnie światowej.