Kościół katolicki w PRL - represje stalinowskie w Polsce - opracowanie

Kościół katolicki zawsze wspierał polską ludność, a naród polski był z nim nierozerwalnie związany. W 1945 r. po zakończeniu II wojny światowej Polska znalazła się pod wpływem Związku Radzieckiego, wprowadzono nowe władze w Polsce, a nowym ustrojem politycznym miał być socjalizm (w dążeniu do komunizmu). 

Władze komunistyczne odrzuciły konkordat z 1925 r. i uznały go za nieaktualny. Wraz z rozwojem aparatu komunistycznego w Polsce zaczęła wzrastać niechęć i tendencja antyklerykalna, kościół znalazł się w zagrożeniu, był atakowany i szykanowany za swoją działalność. Władze komunistyczne widziały w Kościele zagrożenie, ponieważ miał on ogromny posłuch w społeczeństwie i wspierał opozycjonistów. 

Władza komunistyczna rozpoczęła więc proces stopniowego zwalczania kościoła, zaczęło się od cenzury prasy kościelnej, likwidacji niewygodnych czasopism i rozpoczęto ograniczać uprawnienia kościoła w społeczeństwie. Wydawnictwa katolickie spotkały się z ostrymi atakami władzy, a księża zmuszeni byli usunąć się w cień z życia społecznego i politycznego. Władze komunistyczne zlikwidowały główną organizację kościelną – Caritas, która działała na zasada pomocy charytatywnej. Zaczęto grabić majątek kościelny i nacjonalizować tereny kościelne. Próbowano również zaatakować Katolicki Uniwersytet Lubelski aczkolwiek nie udało się go przejąć ani też zamknąć. 

Próbowano rozbijać kościół od środka, powołano w tym celu Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, członkowie tego ugrupowania byli lojalni wobec władzy komunistycznej. Dodatkowo władze komunistyczne utworzyły stowarzyszenie PAX pod przewodnictwem Bolesława Piaseckiego. Na czele kościoła stanął niewygodnym komunistom abp Stefan Wyszyński, który został prymasem w 1948 r. Udało mu się na jakiś czas unormować stosunki między władzą a kościołem. Niestety nie na długo, środowiska katolickie zaczęły być inwigilowane przez funkcjonariuszy SB, w 1952 r. aresztowano prymasa Wyszyńskiego, rozpoczęły się procesy duchownych oskarżonych o sprzeciwianie się władzy ludowej. Wypędzono wielu biskupów ze swoich diecezji, aresztowano wielu księży, przesłuchiwano proboszczów i ludzi związanych z kościołem. W 1956 r. nastąpiła chwilowa odwilż w stosunkach na linii państwo-kościół. Późniejsze lata okazały się jednak kontynuacją polityki stalinowskiej, która otwarcie dążyła do likwidacji kościoła, a przynajmniej do zniesienia jego wpływu na politykę i społeczeństwo. 16 października 1978 r. kardynał Karol Wojtyła został papieżem. Rozpoczął on pielgrzymki do Polski, a także zainicjował współpracę ze Stanami Zjednoczonymi, wielu badaczy do dzisiaj sądzi, że papież Jan Paweł II przyczynił się do obalenia komunistycznego reżimu w Polsce. 

Wielu duchownych w obawie przed represjami zaczęło współpracować z SB i milicją, obawiano się aresztowań i przesłuchań. Wielu także ratowało opozycjonistów i pomagało w walce z komunistycznym reżimem, którego podstawy filozoficzne marksistowsko-leninowskiej retoryki nie pozwalały na istnienie duchowieństwa. 

W ostatecznym rozrachunku represje stalinowskie wobec Kościoła nie zdały swojego egzaminu, kościół przetrwał represje i wyszedł z nich obronną ręką, mimo wielu tragedii i nieszczęść jakie spotkały wielu księży i duchownych. W 1984 r. z rąk funkcjonariuszy SB śmierć poniósł ks. Jerzy Popiełuszko. Represje ustały wraz ze zniesieniem komunizmu w Polsce, rok 1989 przyniósł upragnioną wolność i całkowite zniesienie represji.