Prawo podmiotowe - definicja, przykłady

Prawo podmiotowe w terminologii prawniczej oznacza szczególną normę prawną, pewien zakres możliwości postępowania podmiotu w sferze prawnych norm i ustaleń. Prawo podmiotowe daje uprawnienia podmiotom, na których ciążą obowiązki wobec innych. 

Prawo podmiotowe jest więc zespołem praw, które zostały przyznane w drodze obowiązującego prawa. Służą one zabezpieczeniu interesów podmiotu, a także dają mu pewną swobodę kształtowania i budowania stosunku prawnego. Przykładem prawa podmiotowego może być: osoba, która posiada drogocenny obraz i za którego oglądanie pobiera i czerpie zyski, może rozporządzać nim do woli, nie może jednak ta wywieźć tego obrazu za granicę. 

Prawo podmiotowe nabywa się w kilku przypadkach:

- nabycie pochodne i pierwotne (nabywca otrzymuje prawo do innej osoby, która przenosi na niego to prawo)

- nabycie pod tytułem szczególnym (nabycie indywidualne oznaczonego prawa)

- nabycie translatywne i konstytutywne (nabycie translatywne oznacza transfer majątkowy jednej osoby do majątku drugiej)

Prawo podmiotowe można utracić i nie musi być ono stałe, można je utracić z powodu ustawy, która tego typu kwestię reguluje, można je stracić z powodu wywłaszczenia, nacjonalizacji lub upływu czasu (zgodnie z prawem użytkowanie wygasa w momencie nieużywania przez okres 10 lat).

Wyróżniamy kilka rodzajów prawa podmiotowego, przede wszystkim są to prawa bezwzględne i względne, akcesoryjne i samoistne, związane, majątkowe i niemajątkowe. Dodatkowo mamy też prawa zbywalne i niezbywalne, tymczasowe i aktualne. Prawo podmiotowe występuje też w innych gałęziach prawa np. w prawie konstytucyjnym, prawie cywilnym i prawie administracyjnym.