Jacek Podsiadło - biografia, życiorys

Jacek Podsiadło jest polskim poetą i prozaikiem żyjącym w XX wieku. Urodził się w 1964 roku w okolicach Ostrowca Świętokrzyskiego. Wydał wiele tomików poetyckich, jest autorów licznych felietonów i audycji radiowych.

Twórczość Jacka Podsiadły charakteryzuje się afirmacją codzienności. Pisarz ten, bazując na doświadczeniach czerpanych z życia, w swoich utworach porusza problemy egzystencjalne czy wypowiada się na temat życia publicznego. Przewodnimi motywami w twórczości Jacka Podsiadły są młodość, Miłość i Droga. Wiersze Jacka Podsiadły nacechowane są indywidualizmem – pisarz kreuje własną przestrzeń artystyczną. Jednakże należy zwrócić uwagę, że poeta inspirację czerpie z utworów takich twórców jak Edward Stachura, Stanisław Barańczak czy Frank O’Hara.

Jacek Podsiadło to także felietonista. Jego felietony cyklicznie ukazywały się na łamach Tygodnika Powszechnego w latach 2000–2007.  Pisząc o działalności literackiej Jacka Podsiadły, nie sposób nie wspomnieć o jego współpracy z „bruLionem”. Warto zauważyć, że wypowiedzi i utwory tego poety pojawiają się w większości tygodników literackich. Wiersze Podsiadły zostały przetłumaczone na różne języki europejskie.

Pisarz ten zasłynął również jako radiowiec. W latach 1993–2008 nadawał własną audycję „Studnia” w Polskim Radiu Opole, a od 2009 roku prowadził własne internetowe radio „Studnia”.

Pierwsze z dzieł Jacka Podsiadły – „Nieszczęście doskonałe” – została wydana w 1987 roku. W kolejnych latach ukazały się m. in.: „W lunaparkach smutny, w lunaparkach śmieszny” (1990), „Wiersze wybrane 1985–1900” (1992), „Arytmia” (1993), „Niczyje, boskie” (1988), „Pippi, dziwne dziecko” (2006).

Pisarz ten jest laureatem wielu nagród literackich. Jacek Podsiadło m. in. otrzymał Nagrodę im. Kościelskich w 1998 roku, Nagrodę im. Georga Trakla w 1994 r. czy Nagrodę Czesława Miłosza w 2000 roku. Pisarz ten był trzykrotnie nominowany do Nagrody Nike, m. in. za książkę „Kra” w 2006 roku.