Prawo przedmiotowe - definicja, przykłady

W teorii prawa, prawo przedmiotowe jest zbiorem wszystkich ogólnych praw i norm obowiązujących. Jest ono uporządkowanym zbiorem zachowania się i zasad, które uznaje i preferuje społeczeństwo lub obywatele. Państwo cechuje się zbiorem praw, które są powszechnie akceptowalne i za których nieprzestrzeganie grożą konsekwencje prawne np. rygor lub sankcja. Prawo przedmiotowe reguluje i normuje stosunek materialno-prawny i formalny. 

Prawem przedmiotowym nazywamy też zbiór praw abstrakcyjnych, które spełniają oczekiwania społeczne. 

Prawo to wskazuje na zakaz, nakaz lub sankcję wobec niezastosowania się do tegoż prawa. Prawo przedmiotowe ustanawia swego rodzaju uprawnienia, które są wykorzystywane przed podmioty prawne i które mogą realizować swoje postanowienia. 

Przykładem prawa przedmiotowego może być sytuacja w której emeryci, osiągając wiek emerytalny i spełniając zakładane wymogi, nabywają prawo do emerytury. 

Prawo przedmiotowe pozwala obywatelowi na dochodzenie swoich praw przed sądem, skoro państwo gwarantuje mu jakąś usługę lub prawo, to po spełnieniu przez obywatela wszystkich wymogów ma obowiązek mu ją zapewnić. Nie może być więc tutaj odstępstwa lub uchylenia się państwa od takiego prawa. 

Prawo przedmiotowe jest zbiorem praw i norm, które takie rzeczy gwarantują obywatelom. Taki całokształt prawa oparty na abstrakcji pozwala organom administracyjnym wydawać stosowne, zgodne z prawem decyzje. Prawo przedmiotowe opiera się na normach indywidualnych. 

Prawo przedmiotowe jest więc zespołem norm społecznych, które wiążą się z określonym trybem zachowania, jest nim np. kodeks cywilny.