Potop szwedzki - charakterystyka Karola Gustawa

Karol Gustaw - siostrzeniec okrytego sławą Gustawa Adolfa, urodzony w roku 1622, zmarły w 1660, przed podpisaniem pokoju w Oliwie. Doprowadził do potopu szwedzkiego już rok po objęciu tronu. Po wojnie trzydziestoletniej otrzymał w spadku jeszcze nie zdemobilizowaną armię, która należało wyżywić i dać jej zajęcie. Dodatkowo finanse Szwecji były w ruinie i młody dowódca liczył na ich podreperowanie dzięki wojnie - wojnie na obcym terenie.

Paweł Jasienica napisał, że posądzanie Karola Gustawa o geniusz jest zdecydowanym błędem, ale odmawiał mu dużego kunsztu wojskowego, jak również szczęścia (które podobno sprzyja dobrym dowódcom). To ostatnie miało mu dopomóc podczas bitwy warszawskiej (28 - 30 lipca 1656 roku, była to bitwa, rozegrana na korzyść Szwedów - wówczas Polacy raz kolejny utracili stolicę), kiedy to kilkakrotnie uszedł z życiem, dzięki swej waleczności oraz pomocy żołnierzy.

Potrafił docenić dobrego dowódcę, co pokazał podczas oblężenia Krakowa, bronionego przez Stefana Czarnieckiego. Ten ostatni otrzymał możliwość poddania się na honorowych warunkach. Jednocześnie potrafił też zniechęcić się do sojusznika, jak miało to miejsce z Rakoczym - chwalił talenta dowódcze Czarnieckiego, natomiast...