Wojna peloponeska - streszczenie, przyczyny i skutki

Jedną ze słynniejszych wojen epoki starożytności pozostaje wojna peloponeska. Właściwie były to dwie wojny, które miały miejsce kolejno w latach 459 – 446 p.n.e. oraz 431 – 404 p.n.e. Oba konflikty były spowodowane zatargami pomiędzy Atenami i Spartą, wynikającymi z chęci dominacji nad całą Grecją.

Pierwsza wojna wybuchła w czasie trwania tzw. złotego wieku Aten. Wtedy też zyskały one bardzo ważną pozycję w świecie greckim. Stanowiło to niewątpliwe zagrożenie dla mającej podobne plany Sparty. Zresztą jako niebezpieczeństwo postrzegany był również ustrój Aten – demokracja – mocno konkurująca ze spartańską oligarchią. Dodatkowo Perykles, wspaniały dowódca, mówca i reformator ateński, wciąż umacniał potęgę swego polis. Sparta nie mogła nie reagować. Pod hasłem obrony wolności innych greckich państw-miast, jej wojska ruszyły na podbój groźnego wroga.

W pierwszej fazie wojny nie udało się Spartanom przełamać potęgi Aten, pomimo odwrotu sił ateńskich. Okazał się on jedynie zagraniem taktycznym, dokonanym jedynie po to, aby móc rozpocząć ofensywę w innym regionie. Przyniosło to pożądane rezultaty. Ateńczycy zyskiwali przewagę. Ich flota pustoszyła peloponeskie wybrzeże, zadając dotkliwe straty wrogom....