Mezopotamia - okres Staroakadyjski

Okres staroakadyjski związany jest z państwem króla Sargona i jego potomkami. Jest tym okresem w Mezopotamii, kiedy zaobserwowano ogromny wzrost potencjału rozwoju kulturalnego. Sargon stworzył prawdziwe imperium. Okres staroakadyjski poprzedza okres gutejski, który później znacznie zniszczył i osłabił państwo sumeryjskie.

Okres staroakadyjski przypada na lata 2350-2210 r. p.n.e. i zaczyna się od momentu kiedy Sargon podbija Sumer i tworzy imperium. Doprowadza Sumer do niebywałej wręcz potęgi, rozwija się rzemiosło wojenne, piśmiennictwo i gospodarka. Sargon w wielu podaniach jawi się jako sprawiedliwy i godny szacunku król całego Sumeru, w rzeczywistości niektóre źródła historyczne przedstawiają go jako tyrana i ciemiężcę. Jego terytorium rozciąga się od Zatoki Perskiej po północne tereny Mezopotamii. Po śmierci Sargona, imperium została przejęte przez jego rodzinę, władza Sumeru trafiła do rąk dwóch synów - Riusza i Manisztusu.

Synowie mieli zupełnie odmienny sposób rządzenia i polityki od swego ojca. Zdecydowanie odbiegali od ideału królewskich rządów ojca, ich słabośc niebywale przyczyniła się do znaczących zmian terytorialnych, utracili oni liczne tereny na północy a także dali się pokonać Elamitom. Elamicki, którzy wcześniej nie mogli równać się z potęgą Sargona teraz zdecydowanie stawili opór. Elam wcześniej podbity przez Sargona za czasów Manisztusu odłączył się i odzyskał niezależność.Upadek wspaniałego imperium Sargona stał się faktem. Reaktywację imperium dokonał dopiero wnuk Sargona - Naram-Sin, który po nieudanych rządach synów Sargona musiał poradzić sobie z wybuchem buntu we wszystkich niemal miastach. Naram-Sin odziedziczył państwo w stanie rozkładu i totalnej anarchii.

Po ciężkich walkach, które toczyły się kilka lat bunt udało się stłumić, a Naram-Sin podporządkował sobie tereny dawnego Sumeru i zdobył dodatkowe terytoria. I chociaż nie udało się powrócić do rozmiarów państwa Sargona, Sumer zaczynał wracać do dawnej świetności. Niestety końcowe lata rządów Naram-Sina nie były zbyt udane, były bardzo ciężkie ze względu na zagrożenie jaki się pojawiło. Sumerowi zagrażać zaczęły ludy Gutejów i Lulubejów, które przyszły z gór Zagros i zaczęły pustoszyć swoimi najazdami tereny Sumero-Akadu. Rozpoczął się upadku wspaniałego państwa Sumero-Akadu. Los był już przesądzono. Ataki ze strony Elamitów, Amorytów i Gutejczyków doprowadziły imperium Sumeru do ruiny a kraj rozpadł się na ok. 100 lat. Sumer nigdy nie powrócił już do swojej świetności, państwo Sargona było apogeum rozwojowym Sumero-Akadu.