Max Ernst - biografia, życiorys

Max Ernst urodził się 2 kwietnia 1891 roku w Bruhl. O jego dzieciństwie nie wiadomo zbyt wiele, tylko tyle, iż przypadło ono na dziwny okres w niemieckim państwie (zmiany polityczne, wojna).

Ernst postanowił studiować filozofię. Naukę rozpoczął w 1908 roku w Bonn. Wtedy też poznał znanego już malarza Augusta Macke i rzeźbiarza Hansa Arpa. Te znajomości miały ogromny wpływ na jego życie. Młody malarz zyskał nowych przyjaciół, ale byli oni dla niego także inspiracją dla własnej twórczości. Okres ten był dla niego ciekawy i burzliwy. Nie tylko studiował i próbował malować, ale też dużo czytał i brał udział w seansach spirytystycznych. Zafascynował się również naukę Freuda.

W 1914, kiedy rozpoczęła się wojna, Ernst został wcielony do armii. Najpierw służył w artylerii, po jakimś czasie przeniesiono go do organizacji, której zadaniem było opracowywanie map. Mimo małego ryzyka niebezpieczeństwa, otrzymał rany. Zrezygnował ze służby. Ożenił się w 1918 roku z Lou Strauss, która urodziła mu synka. Małżeństwo nie było jednak udane i skończyło się rozwodem w roku 1922. Jego życie osobiste było bardzo dynamiczne i burzliwe. Malarz miał wiele kobiet, ale nie potrafił zaangażować się na długo. Spotykał się z żoną swojego przyjaciela, potem w Paryżu poznał piękną Marie Aurenche, ale porzucił ją dla młodej irlandzkiej artystki. Ten związek także nie przetrwał – wkrótce potem malarz zostawił kobietę i ponownie ożenił się z Peggy Guggenheim. Po jakimś czasie Ernst zdradził żonę i wyjechał z nową kochanką do Arizony.

Jako malarz związany był z nurtem dadaistycznym. Ten styl zakładał odrzucenie tradycji oraz swobodę artystycznego wyrazu. Dadaiści tworzyli abstrakcyjne, skomplikowane dzieła, których charakterystyczną cechą było połączenie tematów, form i gatunków. Ernst tworzył także kolaże i organizował swoje wystawy między innymi w Berlinie. Do jego najbardziej znanych dzieł należą: „Słoń Celebes”, „Oko ciszy” oraz „Ubu Imperator”. Ogromną pomoc w rozwijaniu kariery uzyskał od przyjaciela, Andre Bretona. Malarz udzielał się również społecznie i zaangażowany był w ruch komunistyczny.

Max Ernst na starość powrócił do Francji. Zmarł 1 kwietnia w 1976 roku. Został pochowany na paryskim cmentarzu Pere-Lachaise.