Andrea Palladio - biografia, życiorys

Andrea Palladio, a właściwie Andrea di Pietro Della Gondola to jeden z najsłynniejszych przedstawicieli włoskiego renesansu.

Urodził się w Padwie w 1508 roku w skromnej rzemieślniczej rodzinie. Niewiele wiemy na temat jego dzieciństwa, pewnym jest jednak, że już jako młody człowiek przeniósł się z rodzinnej Padwy w okolice Vicenzy, gdzie wstąpił do gildii wolnomularzy i został asystentem w warsztacie rzemieślniczym.

Jego życie uległo kompletnej przemianie, kiedy w 1537 roku rozpoczął współpracę z Gian Giorgio Trissino. Trissino został mecenasem Andrei, dzięki niemu ten początkujący architekt zapoznał się z architekturą klasyczną i innymi osiągnięciami renesansu. Poznawał pomysły między innymi Giulio Romano, Sebsatiana Serlia, Bramantego czy Michele Sanmichelego. Studiował rzymskie zabytki, dzieła Witruwiusza.

Trissino wprowadził swego podopiecznego w krąg znaczących osób, dzięki niemu również zmienił on nazwisko na Palladio.

W 1538 roku Palladio uczestniczył w budowie Villa Godi-od tej pory rozpoczął się dla niego okres budowania willi i pałaców dla wpływowych mieszkańców Vicenzy i nie tylko. W tym czasie również architekt udał się w pierwszą podróż (sponsorowaną przez mecenasa) do Wenecji i Padwy (w latach 1538-39), a także do Rzymu (rok 1541).

Parę lat później z projektów bogatych domostw Palladio skierował się w stronę budynków kościelnych. Pierwszym ważnym zleceniem, które otrzymał, była renowacja fasady Basilica a Vicenza w 1549 roku.

W latach 1558-1566 dokończył budowę katedry w Vicenzie, projektując przy tym nadal budowle świeckie.

Od roku 1560 Palladio rozpoczął prace w Wenecji, gdzie oddawał do użytku różnego rodzaju budowle, a do roku 1580 zaprojektował wiele kościołów, między innymi kościół San Giorgio Maggiore czy San Francesco Della Vigna.

W 1567 roku Palladio otrzymał też innego rodzaju zlecenie, mianowicie wybudował most w miejscowości Bassano nad Brentą. Jakiś czas później zaprojektował również most nad rzeką Tesiną.

Palladio był jednak nie tylko architektem, ale również teoretykiem architektury.
W swoich pracach wzorował się na budowlach starożytnego Rzymu. W 1570 roku wydał dzieło zatytułowane „Cztery Księgi o Architekturze”, z którego korzystały także późniejsze pokolenia.

Ostatnim zleceniem, jakie Palladio otrzymał do realizacji był Teatro Olimpico w jego rodzinnej Vicenzie, dokończony już po śmierci artysty w 1580 roku.