Polsko-brytyjski układ sojuszniczy

Wzrostem znaczenia państwa niemieckiego w Europie niepokoiły się nie tylko bezpośrednio zagrożone hitlerowską agresją Polska czy Czechosłowacja, ale także tzw. państwa starego ładu, czyli Anglia i Francja, które za wszelką cenę dążyły do utrzymania stanu równowagi na kontynencie ustalonego na konferencji wersalskiej w 1918 r. Wobec kolejnych aneksji dokonywanych przez zaborczy reżim hitlerowski i fiaska dotychczasowej polityki ustępstw zachodnie mocarstwa postanowiły wymusić na Rzeszy zmianę kursu poprzez system sojuszy oraz gwarancji pomocy w razie wybuchu wielkiego konfliktu.

Do nieformalnego zbliżenia na linii Warszawa-Londyn doszło już w pierwszym części 1939 r. Najpierw 31 marca rząd brytyjski zaoferował swoją pomoc w razie jakiejkolwiek agresji na państwo polskie, a tydzień później rozszerzył porozumienie na obustronne gwarancje polsko-brytyjskie, podpisane podczas londyńskiej wizyty ministra spraw zagranicznych RP, Józefa Becka oraz jego brytyjskiego odpowiednika, lorda Edwarda Halifaxa. Z czasem jednak nieoficjalne zapewnienia uznano za zbyt niepewne wobec stale zmieniającej się sytuacji w Europie.

Do zawiązania formalnego sojuszu Polski w Wielkiej Brytanii doszło 25 sierpnia 1939 r. a w imieniu swoich rządów podpisali go...