Ferdynand Magellan - biografia, życiorys

Ferdynand Magellan urodził się w roku 1480, na farmie w Sabrosa, w Portugalii. Rodzicami podróżnika byli Pedro Rui i Alda de Mesquita. Nie był to ich jedyny syn. Odkrywca miał brata Diego i siostrę Isabel.

Magellan nie miał okazji aby nacieszyć się szczęściem rodzinnym. W roku 1490, kiedy chłopak miał niespełna dziesięć lat, jego rodzice zmarli. Diego wyjechał na dwór króla, do Lizbony. Dwa lata później dołączył do niego Ferdynand, który na owym dworze był paziem. W tym czasie w Portugalii panowali Jan II i Eleonora. Dzięki położeniu, w jakim się znalazł, mógł się edukować. Już wtedy ujawniły się zainteresowania Magellana geografią, ale także historią. Piętnastoletni Magellan opuścił dwór po śmierci Jana II. Jego następca żywił urazę do poprzednika i nie chciał aby pozostał z nim ktokolwiek z jego dawnej świty. Tak zakończyła się lizbońska przygoda Ferdynanda.

Rok 1505 to czas, w którym Magellan pierwszy raz wyruszył w rejs. Odbył wtedy podróż do Indii. Alameida miał zostać tam wicekrólem. Misja nie przebiegała jednak spokojnie. Doszło do starć z miejscową ludnością. Nie odstraszyło to jednak podróżnika. Celem jego kolejnej wyprawy było Maroko. Miało to miejsce w roku 1513. Również i ta podróż nie przebiegła spokojnie. W czasie walk Magellan został ranny. Popadł również w konflikt z Alameidą, co rzutowało negatywnie na jego karierę. W związku z nieprzyjemnymi zajściami, podróżnik uciekł z armii. Król Manuel I musiał zareagować. Pozbawił go stanowiska kwatermistrza i zwolnił ze służby. Po tak przykrych dla niego wydarzeniach, podróżnik wyruszył do Hiszpanii. 20 października 1517 roku przybył do Sewilli. Spotkał się z królem Karolem I, który z czasem zaczął darzyć go szacunkiem i zaufaniem.

Dzień 22 marca 1518 roku to data, kiedy Karol I wyraził zgodę na podróż Magellana i jego załogi, aby zbadać wybrzeże Ameryki Południowej. Zwłaszcza interesowało podróżnika, aby dowiedzieć się czy istnieje tam cieśnina. Takie rozmyślania nasunęły się odkrywcy w momencie, kiedy odnalazł szkic pewnej mapy, na której widniało zaznaczenie, którego nie mógł rozszyfrować. Jak już wspomniano wcześniej, mogła to być cieśnina, ale równie dobrze mogło się okazać, iż jest to stały ląd. 10 sierpnia 1519 roku Magellan, wraz z załogą i pięcioma statkami, wyruszył w podróż. Po pięciu miesiącach żeglugi podróżnicy dopłynęli do Brazylii. Wyprawa musiała zostać przerwana, ponieważ nastała zima. Należało jakoś przetrzymać ten trudny okres. Załoga założyła niewielką osadę. Tak udało im się przeżyć do wiosny. Spokój nie trwał długo. Dowodzący trzema, z pięciu, statkami zbuntowali się przeciwko Magellanowi. Dwaj z nich zostali zabici, a trzeci pozostawiony na brzegu. Statki wyruszyły w dalszą podróż.

Wyprawa zakończyła się sukcesem. Odnaleziono cieśninę łączącą Pacyfik i Atlantyk. Niestety jeden ze statków rozbił się podczas rejsu zwiadowczego. Przeżyło jedynie dwóch członków załogi. Dnia 1 listopada, sam Magellan dotarł do celu. Nazwał odkryte miejsce Cieśniną Wszystkich Świętych, która później nosiła imię swego odkrywcy. W niedługim czasie od wyprawy odłączył się kolejny statek, którego kapitan postanowił powrócić do ojczyzny. Niemniej jednak cel został osiągnięty. W drodze powrotnej marynarze dopłynęli do wyspy Cebu, gdzie Magellan zarządził postój. Postanowił również nawrócić tamtejszą ludność na chrześcijaństwo. Skutkiem jego działań nawiązał się konflikt między załogą a tubylcami. Rozpoczęły się walki, podczas których, dnia 27 kwietnia 1521 roku, podróżnik zmarł. Pozostała część załogi, znacznie uszczuplona w wyniku zawirowań podczas podróży, dotarła na jednym statku do Hiszpanii. Szczęśliwym dniem, w którym żeglarze wysiedli na ojczysty ląd, był 6 września 1522 roku.