Monety obiegowe - historia

O obiegu monety wiadomo jest zwłaszcza dzięki aktom prawnym danego państwa, w tym – aktom zakazującym używania obcych monet, co miało służyć propagowaniu własnych (rodzimych) nominałów. Od czasów średniowiecza można przyjąć, że wartość monety była określana ilością kruszcu. W handlu, gdzie należało przemierzać duże odległości, ważne było, aby kruszcu było jak najwięcej, jak najlepszej jakości. Cenne było więc szczególnie złoto. Liczyło się wygodne przenoszenie monet, a jednocześnie możliwość kupienia za nie jak najcenniejszych rzeczy (a więc drogich). W Polsce złote monety nie były popularne, zamiast nich posługiwano się czystym złotem, jeżeli była potrzeba zawarcia takiej transakcji. Złota moneta natomiast, dukat, była bita jedynie za czasów Władysława Łokietka, a następnie – by uczcić koronację Aleksandra Jagiellończyka.
 
Handel rodzimy miał inne wymagania – wystarczała drobna moneta miedziana, ale ponieważ jej wartość była psuta różnego rodzaju spekulacjami, wciąż liczyła się ilość kruszcu, zwłaszcza srebra. W średniowieczu na porządku dziennym było też dzielenie monety – robiono to, gdy potrzebny był niższy „nominał”, co było pewną oczywistością, gdy chodziło o zawartość kruszcu. Były jednak...