Wojny polsko-tureckie w 2. połowie XVII w. - opis i bilans

W drugiej połowie XVII w. Turcy znaleźli się pod panowaniem wezyrów, którzy dążyli do wzrostu znaczenia Turcji na arenie międzynarodowej. Powodem kolejnej wojny polsko-tureckiej w II poł. XVII wieku był konflikt o Ukrainę. Rozejm andruszowski w 1667 r. dzielił Ukrainę na dwie części – prawobrzeżną i lewobrzeżną.

Niezadowoleni Kozacy uznawali władzę sułtana w tych rejonach. W 1672 r. wojska tureckie ruszyły na Polskę, co zapoczątkowało blisko trzydziestoletnie okres wojen. Pierwsze zwycięstwa Turcy odnieśli pod Ładyżynem, następnie ruszyli na Kamieniec Podolski. Polska wówczas rządzona była przez nieudolnego Michała Korybuta Wiśniowieckiego, który nie potrafił zorganizować zbrojnej przeciwwagi dla Turcji. Kamieniec Podolski skapitulował, Turcy zaczęli oblegać Lwów, w międzyczasie Tatarzy zaczęli grabić polskie ziemie.

16 października 1672 r. Polska podpisała upokarzający traktat w Buczaczu, przyznając Turkom Podole i Ukrainę Prawobrzeżną a także musiała płacić haracz. Sejm nie uznał tego traktatu ale nałożył ogromne podatki na wojsko, komendę nad armią oddano Janowi III Sobieskiemu. W 1673 r. Sobieski odniósł spektakularne zwycięstwo nad Turkami pod Chocimiem. Niebawem Polscy opanowali Ukrainę prawobrzeżną. W 1676 r....