Styl romański - architektura romańska w Polsce. Charakterystyka

Architektoniczny styl romański w Polsce pełni bardzo ważną rolę historyczną, bowiem jego pojawienie się oraz rozkwit zbiegły się w czasie z początkiem kształtowania się polskiej państwowości. Przełom X i XI wieku to na ziemiach polski okres, kiedy swój średniowieczny kształt przybrało piastowskie Królestwo Polskie, a budowle z tego okresu są doskonałym świadectwem tamtych czasów.

Architektura romańska w Polsce rozwinęła się najpełniej w okresie od panowania króla Kazimierza Odnowiciela, czyli od połowy XI wieku do końca okresu rozbicia dzielnicowego w drugiej połowie wieku XIII. Styl romański ukształtował się na ziemiach polskich głównie pod wpływem przybyłych z zachodu uczonych oraz duchownych z Włoch, Francji oraz Niemiec, a także dzięki sprowadzeniu zakonów o międzynarodowym zasięgu tj. cystersi. Podstawowym budulcem dla wszystkich polskich średniowiecznych obiektów, zarówno świeckich jak i sakralnych, w stylu romańskim był (podobnie jak w Europie Zachodniej) kamień - dopiero pod koniec XII wieku na Śląsku rozpowszechniła się gliniana cegła. Cechy charakterystyczne polskiego budownictwa w stylu romańskim pozostały niemal tożsame z wzorcami zachodnioeuropejskimi, tzn. budynki przypominały swoim kształtem proste bryły...