Antonio Vivaldi - biografia, życiorys

Antonio Vivaldi, włoski kompozytor i skrzypek, przyszedł na świat w 1678 roku w Wenecji.  Pochodził z rodziny o bogatych tradycjach muzycznych. Ojciec Vivaldiego był pasjonatem muzycznym i pracował jako skrzypek w orkiestrze w bazylice św. Marka. Ojciec przekazał młodemu Vivaldiemu tajniki gry na tym instrumencie. Antonio był najstarszy z sześciorga rodzeństwa.

Podstawową edukację kompozytor pobierał w szkołach dzielnicowych należących do kościołów: San Giovanni in Oleo i San Geminiano. Kompozytor w wieku dwudziestu pięciu lat wstąpił do stanu duchownego. Od 1703 roku Vivaldi rozpoczął pracę jako nauczyciel gry na skrzypcach w sierocińcu dla dziewcząt, z którym związał się do końca życia. Na potrzeby „Ospedale della Pieta” skomponował wiele utworów. Swoją karierę kompozytorską włoski muzyk rozpoczął od 1705 roku. To wówczas wydał pierwszy zbiór sonat na trzy instrumenty. W 1709 roku ukazała się seria sonat skrzypcowych.  Obydwa dzieła odniosła ogromny sukces, w 1711 roku muzyk dał cykl koncertów zatytułowanych  „L'Estro Armonico”, które umocniły jego wysoką pozycję w świecie muzyki.

Vivaldi jest również twórcą opery – w 1713 roku powstała „Ottone in villa”. Jego twórczość została doceniona. Od 1718 roku Antonio Vivaldi przebywał w Mantui, pełnił tam funkcję dyrygenta muzyki świeckiej na dworze księcia Filipa. Najsłynniejsze dzieło Vivaldiego, które przyniosło mu światową sławę, to „Cztery pory roku” opublikowane w 1727 roku w zbiorze „Il Cimento dell`Armonia e dell`Invenzione”. Antonio Vivaldi zmarł w Wiedniu w 1740 roku, przyczyny śmierci do końca nie są znane.  Po śmierci kompozytora jego sztuka została zapomniana. Świetność przywrócił jej dopiero J.S. Bach, który przepisał koncerty skrzypcowe Vivaldiego na klawesyn.

Prócz wymienionych wyżej utworów do najsłynniejszych dzieł Vivaldiego zalicza się kompozycje muzyki sakralnej: „Gloria na instrumenty solowe, chór i orkiestrę”, „Juditha triumphans, na instrumenty solowe, chór i orkiestrę” oraz opery „Arsilda Regina di Ponto” (1716 Wenecja), „La virtu trionfante dell'amore e dell'odio overo Il Tigrane” (1724 Rzym), „Il giorno felice” (1737 Wiedeń), „Ernelinda” (1750 Wenecja).