Herod I Wielki - rządy, biografia

Herod I Wielki żył w latach (ok.) 73 - 4 p.n.e. Postać jest kojarzona zwłaszcza z kart Nowego Testamentu, w którym to przypisuje mu się rzeź niemowląt, nazywaną „rzezią niewiniątek”. Miał nakazać jej przeprowadzenie, gdyż usłyszał, że narodziło się dziecko, które pozbawi go tronu (Jezus). Faktycznie, pod koniec swego życia Herod miał obsesję na punkcie możliwości utraty władzy. Doprowadziło to do nakazu zamordowania żony, Mariamne (która wcześniej była dla niego ukochaną kobietą, z którą miało łączyć go prawdziwe uczucie i miał być w nią zapatrzony), a także swych trzech synów.

Zanim jednak te wydarzenia miały miejsce, Herod otrzymał od senatu tytuł króla Judei, a od Oktawiana wiele prowincji dodatkowych zostało mu oddanych pod zarząd. Już od roku 47 p.n.e.  sprawował funkcję namiestnika Galilei, a od roku 46 p.n.e. był namiestnikiem Celesyrii oraz Samarii

Był synem Antypatra Idumejczyka oraz córki arabskiego szejka- Kipros. Jak wielu z ówczesnych władców, sprawował rządy despotyczne. Jednocześnie jednak respektował odmienności religijne. Sam był związany raczej z kulturą hellenistyczną, ale nie tępił faryzeuszy, chociaż ograniczył kompetencje samego sanhedrynu (sąd i instytucja religijna Żydów). Jeszcze przed objęciem rządów przez Heroda (w roli władcy) został zabity Cezar, co było szokiem także dla Żydów - wszak od niego dostali prawa i przywileje. Herod od roku 39 p.n.e. był królem i  starał się wprowadzać wielobóstwo, co szczególnie raziło Żydów.

Za jego panowania sama Jerozolima uległa rozbudowie - zwłaszcza inwestował w fortyfikacje, ale także przeznaczał pieniądze na zakładanie nowych miast, budował wiele świątyń.

Bez wątpienia jest to postać ciekawa, której panowanie można podzielić na całkiem racjonalne rządy oraz ich schyłek, w którym dominowała obsesja króla, przez którą to wydał na  śmierć swoją rodzinę i zapisał się negatywnie na kartach Nowego Testamentu.