Kwestia chłopska w powstaniu kościuszkowskim

Po II rozbiorze, Polska posiadała ograniczony dostęp do morza, co wydatnie wpłynęło na jej gospodarkę. Państwo popadło w kryzys, wzrastało bezrobocie i nędza w społeczeństwie. Dlatego też, wraz z chęcią walki o niepodległość Rzeczypospolitej musiały iść hasła (a wraz z nimi i czyny) zmian społecznych, szczególnie zmian względem chłopstwa, które na terenie Polski było bardzo liczne, a zarazem było mocno uciskane przez swych panów.

Gdy we wrześniu 1793 roku Tadeusz Kościuszko przybył do Polski by zorganizować powstanie (którego termin przesunął na rok 1794) zdawał sobie sprawę, że sprawa wymaga aktywności nie tylko szlachty, ale i chłopstwa. Stąd też w jego kierunku posłał liczną propagandę, mającą na celu pozyskać sobie jego poparcie.

Wraz z aktem krakowskim, ogłoszonym 24 marca 1794 roku na Rynku Krakowskim nie pojawiły się żadne konkretne programy reform społecznych. Nie zdecydowano się na podjęcie żadnych decyzji w kwestii chłopskiej.

1 kwietnia Kościuszko przewodził oddziałowi składającemu się z 4100 żołnierzy i 2000 kosynierów (oddziałów chłopskich), którzy to wyruszyli naprzeciw kolumnom wojsk rosyjskich dowodzonych przez generała Denisowa. 4 kwietnia doszło do starcia pod Racławicami. W bitwie tej odznaczyli...