Adam Mickiewicz „Pan Tadeusz” - Spotkanie w karczmie - interpretacja

W karczmie Żyda Jankiela spotyka się emisariusz ksiądz Robak ze szlachtą litewską, co ma na celu agitację do przygotowania się poprzez powstanie szlacheckie do pomocy Napoleonowi w rozgromieniu Moskali, a tym samym odzyskania niepodległości.

Szlachta jednak nie jest „materiałem” na wyzwolicieli: ani łatwym do przygotowania, ani prawdziwie chętnym, by walczyć o utraconą wolność. Ich uwagę bardzo trudno jest księdzu skupić się dłużej na ważnych kwestiach, dlatego musi uciekać się do licznych chwytów perswazyjnych.

Głównym rekwizytem, który pozwala Robakowi na okiełznanie szlachty jest tabaka znajdująca się w tabakierce z wizerunkiem Napoleona. Te dwie rzeczy stają się pretekstem do przywoływania przez emisariusza wydarzeń i postaci, miejsc, które związane są historią Polski. I tak tabaka, którą częstuje wszystkich zebranych, według niego pochodzi i jest najlepsza z Jasnej Góry, gdzie robią ją paulini – jest wspomnieniem wolnego Księstwa Warszawskiego. Dodatkowo Robak wzbudza podziw mężczyzn i zapał wyznaniem, że częstował z tej właśnie tabakiery generała Dąbrowskiego, z którym spotkał się, gdy ten walczył o Gdańsk i obiecał, że spotkają się za niecały rok na Litwie. Postać Napoleona wytłoczona w środku...