Maurycy Mochnacki - biografia, życiorys

Maurycy Mochnacki był polskim publicystą politycznym i pianistą żyjący w XIX wieku. Urodził się w 1803 roku, początkowe wykształcenie odebrał w domu. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, jednak jego edukacja została przerwana z przyczyn politycznych. Z tych samych powodów był więziony przez Rosjan.

Mochnacki był bardzo aktywnym publicystą. Jego kariera zaczęła się w roku 1825, kiedy został współwydawcą „Dziennika Warszawskiego”. Na tym stanowisku utrzymał się przez cztery lata. Następnie, Maurycy Mochnacki założył „Gazetę Polską”, którą wydawał wraz z Ksawerym Bronikowskim w latach 1827–1829. Kolejnym pismem założonym przez tych dwóch publicystów był „Kurier Polski”.

Publikacje tego pisarza pojawiają się również na łamach „Pamiętnika Emigracji Polskiej” wydawanego przez Michała Podczaszyńskiego. Mochnacki był przekonany, że istnienie narodowej polskiej literatury świadczy o przetrwaniu polskości w świadomości rodaków. Wydane rozprawy: „O duchu i źródłach poezji w Polsce” (w przytoczonym poprzednio magazynie) czy „O literaturze polskiej w wieku XIX” (z 1830 roku) miały na celu potwierdzenie tezy, że polscy intelektualiści nieustannie tworzą autonomiczną literaturę.

Mochnacki brał udział – jako oficer – w powstaniu listopadowym. Po upadku zrywu narodowego udał się na emigrację, z której nie było mu dane już powrócić. Publicysta zmarł w 1834 roku. Jan Lechoń poświęcił mu jeden ze swoich wierszy ze zbioru „Karmazynowy poemat”. Utwór rozpoczynający się od słów: „Mochnacki jak trup blady siadł przy klawikordzie/ i z wolna jął próbować akord po akordzie […]” jednocześnie opisuje grę wybitnego pianisty, jak i jego dążenia narodowowyzwoleńcze. W wierszu pojawia się obraz walk o ojczyznę, a bohaterowi lirycznemu towarzyszy romantyczne przeświadczenie o misji, którą – jako poeta – ma do spełniania wobec swojego narodu.