William Szekspir „Romeo i Julia” - charakterystyka Julii

Julia jest wyjątkowo młodą bohaterką tragedii, ma zaledwie czternaście lat. Pierwsza scena z jej udziałem ukazuje ją jako posłuszną córkę, miłą, pełną uroku i dziewczęcego czaru. Niewątpliwie jest też bardzo piękną dziewczyną, gdyż jedno spojrzenie w jej stronę powoduje, że Romeo nie odstępuje jej podczas balu. Ale nie tylko urodą podbiła jego serce. Julia okazała się niesamowicie dojrzałą osobą - skłonną do flirtu, inteligentną, błyskotliwą i rozsądną dziewczyną. W scenie balkonowej trafnie przedstawia swoją sytuację: „Romeo, najmilszy,/ Jeśli mnie kochasz, powiedz mi to szczerze./ Jeśli masz mnie za zbyt łatwy podbój,/ Zrobię wyniosłą minę i na złość/ Będę cię zmuszać do dalszych zalotów;
Ale naprawdę nie mam na to chęci./ Tak, jestem może dla ciebie zbyt czuła,/ Możesz pomyśleć, że się mało cenię;/ Lecz wierz mi - będę na pewno wierniejsza/ Od tych, co sprytniej umieją się droczyć”.

Do czasu poznania Romea, do momentu, gdy poznała miłość, Julia poddawała się władzy autorytetów. Była posłuszna woli rodziców, bez sprzeciwu słuchała niańki. Ale miłość budzi w niej wolną wolę. Julia pragnie niezależności, autorytety rodziców nie mają już na nią wpływu. Wie, że pokochała człowieka, którego jej rodzina nigdy...