William Szekspir „Romeo i Julia” - charakterystyka Julii

Julia jest wyjątkowo młodą bohaterką tragedii, ma zaledwie czternaście lat. Pierwsza scena z jej udziałem ukazuje ją jako posłuszną córkę, miłą, pełną uroku i dziewczęcego czaru. Niewątpliwie jest też bardzo piękną dziewczyną, gdyż jedno spojrzenie w jej stronę powoduje, że Romeo nie odstępuje jej podczas balu. Ale nie tylko urodą podbiła jego serce. Julia okazała się niesamowicie dojrzałą osobą - skłonną do flirtu, inteligentną, błyskotliwą i rozsądną dziewczyną. W scenie balkonowej trafnie przedstawia swoją sytuację: „Romeo, najmilszy,/ Jeśli mnie kochasz, powiedz mi to szczerze./ Jeśli masz mnie za zbyt łatwy podbój,/ Zrobię wyniosłą minę i na złość/ Będę cię zmuszać do dalszych zalotów;
Ale naprawdę nie mam na to chęci./ Tak, jestem może dla ciebie zbyt czuła,/ Możesz pomyśleć, że się mało cenię;/ Lecz wierz mi - będę na pewno wierniejsza/ Od tych, co sprytniej umieją się droczyć”.

Do czasu poznania Romea, do momentu, gdy poznała miłość, Julia poddawała się władzy autorytetów. Była posłuszna woli rodziców, bez sprzeciwu słuchała niańki. Ale miłość budzi w niej wolną wolę. Julia pragnie niezależności, autorytety rodziców nie mają już na nią wpływu. Wie, że pokochała człowieka, którego jej rodzina nigdy nie zaakceptuje, a jednak jest jej droższy niż rodzice.

Spotkanie Romea jest dla Julii jak przebudzenie. Miłość składnia ją do działania. Zakochana Julia staje się rozsądna i zdeterminowana. Małżeństwo jest jej inicjatywą. Wydaje się, że nie do końca dowierza ukochanemu, pragnie, by dowiódł siły i prawdziwości swojego uczucia. Małżeństwo, choć zawarte w tajemnicy, oznacza ich wspólną przyszłość, związanie ich losów na dobre i na złe. Przymusowe rozstanie skłania Julię do podjęcia dalszych kroków. Kocha i jest gotowa ponieść największe ryzyko, by być razem z mężem.

Julia jest także w znacznej mierze autorką misternego planu, dzięki któremu ma odzyskać ukochanego. Z pomocą ojca Laurentego wciela go w życie. Trzeba zauważyć, że Julia wykazuje się dużą odwagą, zgadza się wypić miksturę która sprowadza na nią pozorną śmierć i pozwala zanieść się w nocy w trumnie do grobowca. Dzielnie pokonuje wszelkie przeciwności losu, znosi zdradę niani, upór rodziców i niechcianego konkurenta. Okazuje się zdolna do kłamstwa i udawania. Działa konsekwentnie i zdecydowanie. Jej samobójcza śmierć jest ostatnim aktem odwagi. Uczucie, jakie żywiła do Romea, było jedynym motywem jej działań. Dopóki widziała szansę na połączenie się z ukochanym, gotowa była na każde niebezpieczeństwo. Widok jego martwego ciała odebrał jej wszelką nadzieję.