Krystyna Siesicka „Jezioro osobliwości” - recenzja powieści

„Jezioro osobliwości” to książka o młodzieży i dla młodzieży. Porusza problemy, z jakimi często stykają się dorastający ludzie – pierwsze miłości, problemy w szkole, rozpad małżeństwa rodziców, przyjaźń i zazdrość. Narracja w większości obejmuje zapiski Marty, młodej dziewczyny, która od czasu ponownego małżeństwa matki ma trudności z odnalezieniem się w nowej sytuacji. To głównie z jej punktu widzenia poznajemy przebieg wydarzeń.

Autorka porusza wiele ważnych tematów, fabuła składa się z kilku wątków. Jednym z nich są perypetie rodziców dwojga młodych bohaterów. Ojciec Michała i matka Marty biorą ślub. Świat młodych ludzi staje na głowie. Marta przeprowadza się wraz z matką do mieszkania Wiktora. Ma teraz do dyspozycji swój pokój, o czym zawsze marzyła, ale niełatwo jej przyzwyczaić się do obecności obcego mężczyzny w codziennym życiu. Wychowywana tylko przez matkę, nagle zyskuje też ojca, a jego ingerencja w jej sprawy, choćby tylko poprzez wpływ na matkę, bardzo ją drażni.

Równolegle rozgrywa się wątek miłosny między Martą i Michałem. Ich spotkanie nie jest przypadkowe, chłopak proponuje jej spotkanie chcąc poznać córkę kobiety, która rozbiła małżeństwo jego rodziców. Nie jest to może typowy początek romantycznej miłości, ale dalej ich związek układa się znacznie pomyślniej. Autorka rozwija go bardzo powoli, ukazując kolejne etapy rodzenia się zażyłości. Poznajemy przede wszystkim uczucia Marty, która zwierza się z tych emocji na kartkach pamiętnika. Ale nie jest to związek łatwy, powściągliwość Michała w okazywaniu uczuć budzi podejrzenia Marty, że nic do niej nie czuje, prowokuje go nieco spotykając się z jego przyjacielem. Ta gra prowadzi do niebezpiecznego finału.

Trzeci wątek dotyczy szkoły. To trzecie środowisko, w jakim obserwujemy Martę. Tu też rozgrywają się małe dramaty i zawiązują przyjaźnie. Marta jest dobrą uczennicą, ale trudna sytuacja w domu nie pozostaje bez wpływu na jej zachowanie w szkole.

Ogromna zaletą książki jest jej wnikliwość. Autorka przedstawia dość zwyczajną historię, jakich zdarza się wokół wiele. Ukazuje ją jednak z punktu widzenia nastolatki. Dzięki jej zapiskom w dzienniku widzimy, jak różnie mogą tę samą sytuację odebrać dwie osoby. Marta zwierza się ze swych spięć z ojczymem, opisując dokładny przebieg rozmowy. Właśnie takie drobiazgi sprawiają, że ma się wrażenie, że obcuje się z prawdziwymi ludźmi. Marta przedstawia na przykład zajście, jakie miało miejsce po kolacji wigilijnej. Wszyscy byli w dobrych nastrojach, nawet ona była przyjaźnie usposobiona do Wiktora, ponieważ dostała od niego upragnionego pudla. Ale kiedy ojczym po kolacji powiedział jej, żeby pozmywała naczynia, ogarnął ją straszny gniew. Właśnie miała zamiar to zrobić, uwaga Wiktora, na dodatek poparta słowem „musisz”, odebrała jej wszystkie chęci. Zniszczyła wcześniejszy nastrój i zburzyła świąteczny spokój. Niby drobiazg, małe nieporozumienie, a jednak przedstawione bardzo przekonywająco. Czytelnik rozumie obie strony, jednocześnie podziela gniew Marty i rozgrzesza Wiktora. Oboje chcieli dobrze.

„Jezioro osobliwości” próbuje pogodzić dwa światy. Autorka zdaje sobie sprawę z różnic dzielących młodzież i dorosłych, mają oni różne cele, nieco inne pragnienia, a przede wszystkim inaczej postrzegają świat. Matka Marty ciągle jest zabiegana, ponieważ bierze dodatkową pracę, chcąc zapewnić córce dobre warunki życia. Ona zaś wolałaby nie mieć wielu rzeczy, byle spędzać więcej czasu z matką. Matka i córka bardzo się kochają, ale często trudno im się zrozumieć. Siesicka stara się przedstawić racje obu stron, zachować równowagę między tymi dwoma światami i doprowadzić do ich porozumienia.