George Bernard Shaw - biografia, życiorys

O tym, że George Bernard Shaw był człowiekiem wybitnym, świadczy chociażby fakt, iż jako jeden z dwóch ludzi w historii otrzymał zarówno Oscara, jak i Nagrodę Nobla. W jego przypadku była to nagroda Szwedzkiej Akademii za rok 1928, nagrodę filmową przyznano mu natomiast za najlepszy scenariusz adaptowany do filmu „Pygmalion”, w roku 1938.

Shaw był Irlandczykiem urodzonym w Dublinie w 1856 roku. Przyszły dramaturg nie spotykał się w początkach swojej twórczości ze zrozumieniem odbiorców. Jego sztuki utrzymane w klimacie realizmu i naturalizmu były dość mocno krytykowane. Z nieprzychylnymi reakcjami spotykał się także język, którym posługiwał się Shaw w swoich utworach. Był on przesiąknięty czarnym humorem, często mocno ironizujący, a nawet sarkastyczny. Cięty dowcip dramaturga i nieliczenie się ze zdaniem krytyków przypięło mu łatkę buntownika i outsidera.

Jednak z biegiem czasu zaczęto coraz bardziej liczyć się z dziełami Irlandczyka. Wtedy ukazały się takie utwory jak „Kandyda” czy „Człowiek i nadczłowiek”. To drugie nawiązywało do koncepcji filozoficznych Nietzschego, z którego poglądów Shaw chętnie czerpał. Z połączenia idei Nietzschego i Bergsona powstała unikalna koncepcja dramaturga mówiąca o posiadaniu tzw. siły życiowej, która miała doprowadzić każdą istotę ludzką do stania się nadczłowiekiem.

Shaw był także zadeklarowanym pacyfistą sprzeciwiającym się jakimkolwiek działaniom wojennym, czemu dał wyraz w głośno krytykowanym artykule „Wojna z punktu widzenia zdrowego rozsądku”.  Jego poglądami inspirowali się inni twórcy, nie tylko opierając swoją twórczość na filozoficznych założeniach Shawa, ale także wykorzystując jego postać jako głównego bohatera dzieł, np. w utworze „Najlepsi z przyjaciół” Hugha Withemora.

Shaw zmarł w 1950 roku. Inne znane utwory dramaturga, to oprócz „Pigmaliona”, także „Sztuki przyjemne i nieprzyjemne”, „Major Barnaba”, „Święta Joanna”.