Jezus Chrystus - charakterystyka na podstawie Ewangelii

Jezus Chrystus urodził się w żydowskiej rodzinie, jako syn Marii i Józefa. Został poczęty z Ducha Świętego. Archanioł Gabriel ogłosił tę radosną nowinę Najświętszej Pannie. Ta jednak nieco się przestraszyła, ale pokładała ufność w Bogu i przyjęła jego wolę.

Syn Boży urodził się w Betlejem, w ubogiej stajence. Jego ziemscy rodzice musieli udać się na powszechny spis ludności, który zarządził Oktawian August. Nie zdążyli powrócić do Nazaretu przed połogiem. W tym czasie król Herod, otrzymawszy proroctwo o narodzinach nowego władcy, nakazał rzeź niemowląt. Józef z Marią i niemowlęciem uciekli do Egiptu. Po śmierci tyrana powrócili do swego rodzinnego miasteczka w Galilei, do Nazaretu.

Chrystus żyjąc na ziemi wśród ludzi był osobą niezwykle skromną, cichą i pokorną. Przyjął chrzest od swego krewnego, Jana Chrzciciela. Ceremonia odbyła się u brzegów rzeki Jordan. Jan ogłosił wtedy, iż nadszedł Mesjasz. Na Jezusa zstąpił Duch Święty w postaci gołębicy. Kiedy Jan został pojmany i uwięziony, Jezus rozpoczął nauczanie. Jako, że był osobą charyzmatyczną zebrał grupę dwunastu uczniów, którzy mieli pojąć i rozgłaszać naukę Mesjasza. Podczas wygłaszania nauk, Syn Boga wielokrotnie czynił cuda. Objawiały się jego nadprzyrodzone moce, jak powiedzielibyśmy posługując się dzisiejszym językiem. Niezwykły Nauczyciel uzdrawiał niewidomych, trędowatych, chromych, sparaliżowanych. Wskrzeszał zmarłych, przykładem jest Łazarz. Jezus przemieniał wodę w wino, w cudowny sposób rozmnażał chleb, chodził po wodzie. Wszystko to miało wzmocnić naukę, którą głosił.  Ważne w nauce Jezusa były pojęcia takie, jak wiara, nadzieja, miłość, miłosierdzie, sprawiedliwość, wybaczenie, znoszenie cierpienia. Głosił, jak na ówczesne realia, kontrowersyjne tezy. Wśród nich znalazły się stwierdzenia, iż Królestwo Boże nie jest z tego świata, a znajduje się w niebie. Kolejną rzeczą, której słuchający Jezusa nie mogli pojąć było stwierdzenie, że jest on Synem Bożym, który pragnie ofiarować swoje życie za zbawienie ludzkości. Głosił, że należy miłować Boga Ojca, gdyż jest on miłości, naszym Stwórcą i jedynym, panującym nad światem i wszechświatem władcą.

Nic dziwnego, że wobec takich sformułowań i argumentów głoszonych przez Chrystusa, władza nie mogła pozostać obojętna. Po ostatniej wieczerzy z uczniami Mesjasz został pojmany przez straże. Pokornie poddał się woli Ojca, nie stawiał oporu i prosił uczniów, aby nie próbowali używać przemocy wobec żołnierzy. Ci wydali go w ręce Poncjusza Piłata. Jezus oskarżony został o podburzanie narodu i podawanie się za żydowskiego króla. Mimo obelg, oszczerstw i upokorzeń Jezus nie dał się sprowokować. Zachował spokój i godność. Był synem Boga, mógł poprosić o pomoc. Bóg jest wszechmocny i nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Chrystus jednak poddał się woli Ojca. Z pokorą przyjął los, na który się zdecydował. Podczas drogi krzyżowej dzielnie znosił ból fizyczny. Upadał pod nim, a zaraz potem podnosił się i podążał dalej. Pomimo trudnej sytuacji, w jakiej się znalazł, potrafił pocieszyć niewiasty płaczące nad jego losem.

Moment śmierci Jezusa jest, moim zdaniem, jednym z fragmentów, które najpełniej ukazują pełnię jego człowieczeństwa. Wisząc na krzyżu krwawił, był spragniony, mdlał. Krzyczał i modlił się za ludzi. Jest to dowód na to, że boska istota przyjęła ludzką postać. Jego ciało zostało złożone do grobu. Po trzech dniach grobowiec był pusty. Jezus Chrystus zmartwychwstał tak, jak zapowiedział to swoim uczniom. Pozostał z nimi przez kolejne czterdzieści dni, aby pomóc zrozumieć im ową tajemnicę.

Jezus był uosobieniem dobra i boskiej miłości. Jawi się jako osoba tajemnicza, charyzmatyczna, a zarazem ciepła i budząca zaufanie. Całe jego życie na ziemi było owocem miłości do ludzi. Według wiary chrześcijańskiej Chrystus przez swoją męczeńską śmierć i zmartwychwstanie odkupił świat i oczyścił ludzi z grzechu.