C.S. Lewis „Opowieści z Narnii” - charakterystyka Księcia Kaspiana

Książę Kaspian jest prawowitym następcą tronu w Narnii, jednak na drodze do objęcia władzy stoi jego podstępny stryj. Początkowo Kaspian nie wie, że to stryj jest mordercą jego ojca i mieszka na jego dworze. Dopiero narodziny syna Miraza, skłaniają go do ucieczki. Obawia się bowiem, że mając następcę, stryj będzie chciał go zabić. Książę, który Narnię zna tylko z opowieści niani, organizuje ruch oporu, stając na czele Narnijczyków. Dzięki pomocy rodzeństwa Pevensie, znanego z pierwszej części „Opowieści z Narnii”, oraz Wielkiego Lwa odzyskuje należny mu tron i zostaje królem Kaspianem X.

Kaspian bardzo kocha swoja krainę. Początkowo zna ją tylko dzięki niani i jej opowieściom. Stara opiekunka opowiada mu przed snem o dawnych czasach, mówiących zwierzętach, karłach i centaurach. Książę chętnie słucha tych historii, jednak nie wierzy we wszystko, co mówi niania, ponieważ stryj zdecydowanie zaprzecza istnieniu wszelkich mówiących zwierząt i innych dziwnych stworów. Jednak stopniowo przekonuje się, że niania mówiła prawdę. I choć opiekunka zostaje wygnana, a jemu do opieki stryj przeznacza doktora Korneliusa, chłopiec nie traci zainteresowania „starą Narnią”. Wypytuje więc nowego nauczyciela o dawne dzieje. Kornelius rzetelnie wyjaśnia mu fakty, opowiada o jego przodkach, którzy przybyli z Telmaru i podbili Narnię. Tak została zapoczątkowana ich dynastia, pierwszy z królów, przodek księcia, koronował się na Kaspiana I Zwycięzcę. Książę rozumie, że opowieści niani nie były tylko pięknymi baśniami, ale prawdą o minionych czasach, o których obecnie lepiej jest głośno nie mówić.

Kaspian jest człowiekiem sprawiedliwym, pragnie, by Narnia była rządzona zgodnie z dawnymi prawami.  Jego stryj okazał się złym władcą, sprzeniewierzającym się odwiecznym zwyczajom. Co więcej, jest też mordercą własnego brata. Książę Kaspian pragnie uniknąć wojny, ale wie, że musi podjąć działania, by ocalić siebie i mieszkańców Narnii. Dlatego wzywa na pomoc czwórkę rodzeństwa i Aslana. Nie chce jednak wszczynać otwartej wojny, a jedynie ograniczyć się do działań ofensywnych. Wynika to z troski o wszystkich poddanych. To Piotr podejmuje decyzję o ataku na Miriaza.

Książę Kaspian, choć bardzo kochał swojego ojca i nie mógł się pogodzić z jego śmiercią, zdobył się na akt łaski w stosunku do stryja. W pierwszej chwili, kiedy dowiedział się, że to Miriaz jest winien zamordowania jego ojca, prawowitego króla, zapałał żądzą zemsty. Pragnął jego śmierci. Jednak kiedy odniósł zwycięstwo nad stryjem, daruje mu życie. Nie chce powtarzać jego błędów i używać przemocy.

W czasie wojny książę odznacza się odwagą. Jest walecznym rycerzem, pewnie prowadzącym swoje wojska. W walce posługuje się rapierem i długim sztyletem, które w jego rękach stanowią bardzo skuteczną broń. Nosi zbroję wykutą przez pięciu karłów i długie włosy. Jako dowódca jest ostrożny i przewidujący. Nie chce nikogo niepotrzebnie narażać. Woli zadąć w róg i sprowadzić pomoc, niż podejmować samodzielne wysiłki. Kiedy przybywa rodzeństwo, jest szczęśliwy i chętnie korzysta z ich rad. Zgadza się z Piotrem, by wyzwać Miriaza na pojedynek, choć obawia się, że nawet jeśli stryj przegra, nie dotrzyma warunków umowy.

Ostatecznie Książę Kaspian zwycięża nad wojskami stryja, oczywiście dzięki pomocy Piotra, Zuzanny, Edmunda, Łucji, Aslana i wszystkich „starych Narnijczyków”, którzy pragną powrotu dawnego porządku. Jako król Kaspian X obejmuje rządy, które powinien był odziedziczyć po swoim ojcu, Kaspianie IX.

Książę Kaspian pojawia się także w kolejnych częściach „Opowieści z Narnii”. W Podróży Wędrowca do Świtu” podejmuje wyprawę za morze, by odnaleźć siedmiu baronów, wypędzonych przez stryja. Podczas tej podróży po raz kolejny krzyżują się losy jego i rodzeństwa Pevensie. Kaspian, teraz już, król Kaspian, odważnie stawia czoło piratom i ratuje porwanych Łucję i Edmunda. Jako dobry władca sprzeciwia się między innymi istnieniu niewolnictwa na Samotnych Wyspach. Książka kończy się małżeństwem Kaspiana z córą Ramandu.

W „Srebrnym krześle” król Kaspian jest już starym człowiekiem. Martwi go przyszłość, ponieważ jego syn i jedyny następca tronu zaginął. Jednak przed śmiercią królowi udaje się go odnaleźć i porozmawiać z nim, dzięki czemu umiera spokojny i szczęśliwy. Trójka z rodzeństwa Pevensie spotyka go jeszcze raz w krainie Aslana, gdzie wszyscy spędzają szczęśliwą wieczność.