Adam Asnyk „Limba” - interpretacja i analiza wiersza

Adam Asnyk to poeta pozytywizmu, jego twórczość wpisuje się w ten nurt pod wieloma względami, ale wiersz „Limba” w swej wymowie bliższy jest ideałom romantycznym. Tytułowa limba jest niczym romantyczny indywidualista górujący na otoczeniem, a przez swą wyjątkowość skazany na zagładę.

Cały wiersz stanowi metaforę ludzkiego życia. Limba to jednostka wybitna, wybijająca się ponad przeciętność, karłowate świerki to właśnie owa przeciętność, ogół społeczeństwa. Kontrast między limbą i świerkami jest widoczny na pierwszy rzut oka: „Ona się w chmurach kołysze / Ma wolne niebo nad głową!”, one rosną tłumnie i nisko. Ten kontrast wysoko - nisko symbolizuje wybitne zdolności w zderzeniu z przyziemnością mas. Samotność limby świadczy o jej indywidualizmie, wysoko wzniesiona korona to oznaka dumy, godności i wolności. Limba ma poczucie własnej wyższości: „Z pogardą patrzy u szczytu / Na tryumf rzeszy poziomej...”, dla skłębionych poniżej świerków ma tylko pogardę. Jednak mimo swej wyższości, a może właśnie z jej powodu, limba skazana jest na klęskę. Zbyt potężna i zbyt wysoko sięgająca nie może długo przetrwać w górskich warunkach.

Trudne warunki górskiego klimatu to okoliczności zewnętrzne, metafora...