Bolesław Leśmian „Gad” - interpretacja i analiza wiersza

„Gad” to wiersz, który ukazał się w drugim zbiorze utworów Bolesława Leśmiana zatytułowanym „Łąka” (1920). Podobnie jak w innych dziełach z tego tomu, mamy tutaj do czynienia ze współistnieniem fantastyki i rzeczywistości. Wszystko to rozgrywa się na łonie natury.

Wiersz został napisany dystychem. Liczy on 11 strof a w każdej 9 sylab, ze średniówką po 5. Utwór rymuje się parzyście - aa. W „Gadzie” spotykamy się z liryką pośrednią, charakterystyczną dla wierszy Leśmiana z tego okresu. Warstwa stylistyczna nie jest bardzo rozbudowana, pojawiają się nieliczne epitety, porównanie („Piersi ci chyle, jak z mlekiem dzban”) oraz jedna metafora („namdlewać snem”). Ta nieco skromna stylistyka wpisuje się w dynamikę utworu.

Na kobietę, która udała się do sadu, wśród olszyn napadł gad. Jako że to określenie jest pejoratywne i budzi negatywne skojarzenia, moglibyśmy pomyśleć, że grozi jej niebezpieczeństwo. Jednak nic bardziej mylnego, z kreaturą szybko połączyły ją rozkoszne doznania miłosnych uniesień. Kiedy potworne stworzenie powiedziało, że: „Zacznie się jawa - skończy się sen!” i zmieni swoją powierzchowność, stając się królem, kobieta...